1. Ich habe beschlossen, *zu lernen*. (Burada “beschließen” fiilinden sonra “zu” kullanılır.)
2. Er versucht, *zu schlafen*. (Denemek anlamındaki “versuchen” fiilinden sonra “zu” gereklidir.)
3. Wir hoffen, *zu kommen*. (“Hoffen” fiilinden sonra “zu” ile infinitiv kullanılır.)
4. Sie hat vergessen, *zu fragen*. (“Vergessen” fiilinden sonra “zu” gelir.)
5. Du darfst nicht vergessen, *zu schreiben*. (“Dürfen” burada izin vermek anlamında, ancak unutma bağlamında “zu” ile infinitiv kullanılır.)
6. Ich fange an, *zu arbeiten*. (“Anfangen” fiilinden sonra “zu” gelir.)
7. Er weigert sich, *zu helfen*. (“Sich weigern” yapısından sonra “zu” kullanılır.)
8. Wir planen, *zu reisen*. (“Planen” fiilinden sonra “zu” kullanılır.)
9. Sie versucht, *zu verstehen*. (“Versuchen” fiilinden sonra “zu” gereklidir.)
10. Ich habe keine Lust, *zu warten*. (“Lust haben” ifadesinden sonra “zu” ile infinitiv kullanılır.)

1. Ich kann *schwimmen*. (“Können” gibi modal fiillerden sonra “zu” kullanılmaz.)
2. Wir müssen *gehen*. (“Müssen” modal fiilinden sonra “zu” yoktur.)
3. Er will *kommen*. (“Wollen” modal fiilinden sonra “zu” kullanılmaz.)
4. Du sollst *lernen*. (“Sollen” modal fiilinden sonra “zu” olmaz.)
5. Sie darf nicht *rauchen*. (“Dürfen” modal fiilinden sonra “zu” kullanılmaz.)
6. Ich lasse dich *helfen*. (“Lassen” fiilinden sonra doğrudan infinitiv gelir.)
7. Wir hört ihn *singen*. (“Hören” fiilinden sonra doğrudan infinitiv kullanılır.)
8. Er sieht die Kinder *spielen*. (“Sehen” fiilinden sonra “zu” yoktur.)
9. Du kannst das Problem *lösen*. (“Können” modal fiilinden sonra “zu” yoktur.)
10. Sie möchte nicht *bleiben*. (“Möchten” modal fiilinden sonra “zu” kullanılmaz.)