Het bestuderen van de Franse grammatica omvat het leren over verschillende taalcomponenten, waaronder voornaamwoorden en determinanten. Voornaamwoorden en bepalers zijn fundamentele elementen van zinsconstructie die helpen bij het aanwijzen van specifieke zelfstandige naamwoorden. Voornaamwoorden in het Frans vervangen zelfstandige naamwoorden om herhaling te voorkomen, vergelijkbaar met het Engels. Ze kunnen worden onderverdeeld in persoonlijke voornaamwoorden (je, tu, il), wederkerende voornaamwoorden (me, te, se), beklemtoonde voornaamwoorden (moi, toi, lui), relatieve voornaamwoorden (qui, que) en meer.
Het begrijpen van elk type is cruciaal voor de beheersing van de Franse taal. Oefeningen kunnen bijvoorbeeld bestaan uit het vervangen van herhaalde zelfstandige naamwoorden door geschikte voornaamwoorden in een zin, het zorgen voor een correcte overeenkomst tussen voornaamwoorden, of het identificeren van wederkerende werkwoorden en het gebruik van geschikte wederkerende voornaamwoorden.
Ondertussen gaan Franse determinanten vooraf aan het zelfstandig naamwoord om het geslacht, het aantal en de vorm te bepalen. Ze omvatten bepaalde lidwoorden (le, la, les), onbepaalde lidwoorden (un, une, des) en bezittelijke of aanwijzende determinanten (mon, ton, ce, cette). Een oefening kan bestaan uit het kiezen van het juiste lidwoord voor een zelfstandig naamwoord of het vervangen van Engelse determinanten door Franse equivalenten in zinnen.
Het doen van deze oefeningen kan enorm helpen bij het beheersen van de Franse taal. De sleutel is om consequent te oefenen met het gebruik van verschillende oefenvormen, zoals invuloefeningen, het herordenen van zinnen, vertaal- en correctieactiviteiten, die deze taalkundige elementen effectief kunnen bijbrengen.
