แบบฝึกหัดไวยากรณ์ภาษาเบงกาลี

หัวข้อไวยากรณ์ภาษาเบงกาลี

การเรียนรู้ภาษาใหม่ อาจเป็นความพยายามที่ท้าทายแต่คุ้มค่า ภาษาเบงกาลี ซึ่งเป็นภาษาอินโดอารยันที่พูดส่วนใหญ่ในบังกลาเทศและรัฐเบงกอลตะวันตกของอินเดียก็ไม่มีข้อยกเว้น ด้วยคุณสมบัติและโครงสร้างที่เป็นเอกลักษณ์ การเรียนรู้ ภาษาเบงกาลีจึงต้องใช้วิธีการอย่างเป็นระบบในการทําความเข้าใจไวยากรณ์ คู่มือนี้สรุปประเด็นสําคัญของ ไวยากรณ์ภาษาเบงกาลี ตามลําดับตรรกะสําหรับ การเรียนรู้ภาษา โดยเริ่มจากพื้นฐาน เช่น คํานามและบทความ และก้าวไปสู่พื้นที่ที่ซับซ้อนมากขึ้น เช่น กาลและการสร้างประโยค

1. คํานาม:

เริ่มต้นการเดินทางภาษาเบงกาลีของคุณด้วยการเรียนรู้คํานาม ซึ่งรวมถึงการทําความเข้าใจคํานามทั่วไปและคํานามที่เหมาะสม วิธีแสดงพหูพจน์ด้วยรูปแบบต่างๆ เช่น -ra สําหรับคน และ -gulo หรือ -guli สําหรับสิ่งต่างๆ และบทบาทของตัวจําแนกประเภทด้วยตัวเลข

2. บทความ:

ภาษาเบงกาลีไม่มีบทความที่แน่นอนหรือไม่แน่นอนเหมือนภาษาอังกฤษ ความแน่นอนและความไม่แน่นอนจะแสดงผ่านบริบท การสาธิต ตัวเลข และตัวจําแนกประเภท เช่น -ta, -ti, -khana และเครื่องหมายพหูพจน์ เช่น -gulo

3. คําคุณศัพท์:

คําคุณศัพท์ในภาษาเบงกาลีมักจะนําหน้าคํานาม โดยทั่วไปจะไม่เปลี่ยนแปลงตามเพศหรือจํานวน เรียนรู้วิธีเชื่อมโยงตัวดัดแปลงที่เหมือนคํานามกับสัมพันธ์ -er และวิธีสร้างการเปรียบเทียบและสุดยอดโดยใช้ aro สําหรับการเปรียบเทียบและ shobcheye สําหรับสุดยอด เช่นเดียวกับคําต่อท้ายวรรณกรรม -tar และ -tam

4. คําสรรพนาม/ตัวกําหนด:

คําสรรพนามและตัวกําหนดเป็นสิ่งสําคัญในภาษาเบงกาลี เชี่ยวชาญสรรพนามส่วนบุคคลในระดับพิธีการและความใกล้ชิด เช่น ami, tumi, apni, tui, eta, ota, seta เรียนรู้ความเป็นเจ้าของด้วยสัมพันธ์ -er และคําปริมาณ เช่น onek, kichu, koyek และวิธีการจําแนกประเภทที่จําเป็นหลังตัวเลขและตัวกําหนดจํานวนมาก

5. คํากริยา:

คํากริยาภาษาเบงกาลีเปลี่ยนรูปแบบสําหรับกาล แง่มุม บุคคล และระดับความเป็นทางการ เริ่มต้นด้วยรูปแบบปัจจุบันและย้ายไปยังอดีตและอนาคต เรียนรู้วิธีที่ก้านคํากริยารวมกับเครื่องหมายลักษณะและคําลงท้ายส่วนบุคคล ตลอดจนการใช้แบบบังคับและคําสันธานที่เหมือน

6. กาล:

หลังจากเชี่ยวชาญรูปแบบคํากริยาแล้ว ให้เจาะลึกลงไปในกาลและแง่มุมของภาษาเบงกาลี ทําความเข้าใจปัจจุบัน อดีต และอนาคต พร้อมกับความแตกต่างในแง่มุมต่างๆ เช่น เรียบง่าย ก้าวหน้า และสมบูรณ์แบบ และความเป็นทางการส่งผลต่อตอนจบอย่างไร

7. การเปรียบเทียบที่ตึงเครียด:

การเปรียบเทียบกาลและแง่มุมในภาษาเบงกาลีช่วยในการทําความเข้าใจลําดับและความแตกต่างของเหตุการณ์ การเปรียบเทียบคํากริยาเดียวกันในปัจจุบัน อดีต อนาคต และระดับความเป็นทางการจะช่วยเสริมสร้างความเข้าใจในการใช้งานของคุณ

8. ก้าวหน้า:

หัวก้าวหน้าในภาษาเบงกาลีแสดงการกระทําอย่างต่อเนื่อง โดยทั่วไปจะสร้างขึ้นด้วยเครื่องหมายโปรเกรสซีฟ -chh- ที่แนบมากับก้านคํากริยาบวกกับคําลงท้ายส่วนบุคคล เช่น korchhi สําหรับ I am doing และยังสามารถปรากฏในรูปแบบรอบนอก เช่น korte achhi ในบางรีจิสเตอร์

9. โปรเกรสซีฟที่สมบูรณ์แบบ:

สิ่งนี้แสดงถึงการกระทําที่ดําเนินต่อไปจนถึงจุดใดจุดหนึ่ง ในภาษาเบงกาลีมักถ่ายทอดด้วยคํากริยาและตัวช่วยเช่น kore aschi for have been doing และ korte chhilam for was doing โดยมีตัวแปรที่ใช้ thaka เพื่อเน้นความต่อเนื่อง

10. เงื่อนไข:

เงื่อนไขแสดงสถานการณ์และผลลัพธ์สมมุติ ในภาษาเบงกาลี พวกมันถูกสร้างขึ้นด้วยอนุภาค jodi และมักจะเป็น tahole เช่นเดียวกับคําต่อท้ายแบบมีเงื่อนไข เช่น -le บนคํากริยา และข้อเท็จจริงที่ตรงกับ hoto for จะมี

11. คําวิเศษณ์:

คําวิเศษณ์ในภาษาเบงกาลีปรับเปลี่ยนคํากริยา คําคุณศัพท์ หรือคําวิเศษณ์อื่นๆ เรียนรู้คําวิเศษณ์ลักษณะที่เกิดขึ้นด้วย -bhabe เช่นเดียวกับคําวิเศษณ์ที่ไม่เปลี่ยนแปลงทั่วไปของสถานที่ เวลา และระดับ เช่น ekhane, ekhon, beshi และ khub

12. คําบุพบท:

ภาษาเบงกาลีใช้คําบุพบทมากกว่าคําบุพบท พวกเขาตามคํานามและมักต้องการการเชื่อมโยงกรณีหรือสัมพันธ์ เช่น ghore, ghar theke, boi er upor, bandhuder shathe, kal porjonto และแสดงความสัมพันธ์ของเวลา สถานที่ และทิศทาง

13. ประโยค:

สุดท้ายฝึกสร้างประโยค สิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกับการใช้ประเด็นไวยากรณ์ที่เรียนรู้ก่อนหน้านี้ทั้งหมดในบริบท รวมถึงลําดับคํา SOV ทั่วไป การปฏิเสธด้วย na ซึ่งมักจะเป็นศูนย์ในปัจจุบัน และการสร้างคําถามด้วยคํา ki และ wh จึงมั่นใจได้ถึงความเข้าใจที่ครอบคลุมของภาษาเบงกาลี