หัวข้อไวยากรณ์ภาษาอูรดู

การเรียนรู้ภาษาอูรดูซึ่งเป็นภาษาที่อุดมไปด้วยการแสดงออกที่หลากหลายความหมายที่ลึกซึ้งและโครงสร้างทางไวยากรณ์ที่ซับซ้อนอาจเป็นการเดินทางที่น่าสนใจ อย่างไรก็ตามการเรียนรู้ไวยากรณ์จําเป็นต้องมีวิธีการที่เป็นระบบ ด้านล่างนี้เป็นลําดับที่เสนอและคําอธิบายสั้น ๆ ของหัวข้อไวยากรณ์ภาษาอูรดูเพื่อช่วยคุณในการเรียนรู้ภาษาได้อย่างง่ายดายและมีประสิทธิภาพ

1. คํานาม:

เริ่มต้นด้วยการระบุคำนามหรือ “ลัทธินิยม” ในภาษาอูรดู เพื่อทำความเข้าใจว่าคำนามหรือ “ลัทธินิยม” เป็นรากฐานของประโยคอย่างไร เรียนรู้ที่จะระบุคํานามทั่วไป เหมาะสม นับได้ และนับไม่ได้

2. สรรพนาม/ตัวกําหนด:

เลื่อนไปถัดจากคำสรรพนามหรือ “zaameer” และตัวกำหนดหรือ “muarref” พวกเขาแทนที่คํานามในประโยคและระบุการครอบครองปริมาณหรือตัวตนตามลําดับ

3. บทความ:

ในภาษาอูรดู แนวคิดของบทความไม่โดดเด่นเท่าภาษาอังกฤษ ถึงกระนั้นการทําความเข้าใจการดํารงอยู่ที่ละเอียดอ่อนของพวกเขาในรูปแบบของตําแหน่งบางอย่างเป็นสิ่งสําคัญ

4. คําคุณศัพท์:

คำคุณศัพท์หรือ “ร่อน” อธิบายหรือแก้ไขคำนาม เรียนรู้ตําแหน่งของพวกเขาในประโยคและข้อตกลงของพวกเขากับคํานามที่พวกเขาแก้ไข

5. คํากริยา:

กริยาหรือ “ล้มเหลว” เป็นพื้นฐานของโครงสร้างประโยค เรียนรู้คํากริยาประเภทต่างๆและกฎการผันคํากริยา

6. คําวิเศษณ์:

คำวิเศษณ์หรือ “hāl” ขยายคำกริยา คำคุณศัพท์ หรือคำวิเศษณ์อื่นๆ เข้าใจตําแหน่งและประเภทที่แตกต่างกัน

7. คําบุพบท:

คำบุพบทหรือ “harf-e-jarr” เชื่อมคำนามหรือคำสรรพนามกับคำอื่นในประโยค พวกเขาแสดงความสัมพันธ์ต่าง ๆ เช่นทิศทางสถานที่เวลาสาเหตุลักษณะและจํานวนเงิน

8. กาล:

กาลหรือ “zamān” บ่งบอกเมื่อมีการกระทำเกิดขึ้น มีกาลพื้นฐานสามประการในภาษาอูรดู: อดีตปัจจุบันและอนาคตแต่ละอันมีประเภทย่อยของตัวเอง

9. การเปรียบเทียบที่ตึงเครียด:

เรียนรู้ที่จะเปรียบเทียบกาลเพื่อทําความเข้าใจความแตกต่างเล็กน้อยในความหมายระหว่างโครงสร้างประโยคที่คล้ายกันในกาลที่แตกต่างกัน

10. ก้าวหน้า:

ความตึงเครียดที่ก้าวหน้าบ่งบอกถึงการกระทําที่ต่อเนื่อง แนวคิดนี้แสดงออกในภาษาอูรดูผ่านการใช้คํากริยาเสริม

11. โปรเกรสซีฟที่สมบูรณ์แบบ:

Perfect Progressive tense เป็นการแสดงออกถึงการกระทําที่เริ่มขึ้นในอดีตดําเนินต่อไประยะหนึ่งและอาจยังคงเกิดขึ้น ในภาษาอูรดูสิ่งนี้แสดงออกผ่านการรวมกันของคํากริยาเสริม

12. เงื่อนไข:

เงื่อนไขหรือ “ชาร์เทีย” แสดงถึงสถานการณ์สมมุติและผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ ประโยคที่ซับซ้อนเหล่านี้ต้องการความเข้าใจที่ดีของคํากริยาและกาล

13. ประโยค:

สุดท้าย นำแนวคิดทั้งหมดนี้มาสร้างเป็นประโยคหรือ “jumley” ทําความเข้าใจกับประโยคประเภทต่างๆและโครงสร้างในภาษาอูรดู