Voorwaardelijke taal - Galicische grammatica

In de Galicische grammatica wordt de voorwaardelijke stemming gebruikt om hypothetische of onwerkelijke situaties uit te drukken. Er zijn twee soorten voorwaardelijke voorwaarden: de enkelvoudige voorwaardelijke en de samengestelde voorwaardelijke.

De enkelvoudige voorwaardelijke wordt gevormd door de infinitief van het werkwoord te combineren met de voorwaardelijke uitgangen -ía, -ías, -ía, -iamos, -iades, -ían. Het wordt gebruikt om te praten over toekomstige acties die afhankelijk zijn van een voorwaarde, of om verlangens, suggesties of beleefde verzoeken te uiten.

De samengestelde voorwaardelijke daarentegen wordt gevormd door het voltooid deelwoord van het werkwoord te combineren met de voorwaardelijke van het hulpwerkwoord “ter” (hebben). Het wordt gebruikt om te praten over acties die in het verleden zouden zijn gebeurd als aan een bepaalde voorwaarde was voldaan, of om spijt of onwerkelijke situaties in het verleden te uiten.

Beide soorten voorwaardelijke voorwaarden worden gebruikt om een voorwaarde te introduceren, gevolgd door een gevolg. Bijvoorbeeld: “Se chover, non sairei” (Als het regent, ga ik niet naar buiten) of “Se tivese tempo, iría pasear” (Als ik tijd had, zou ik gaan wandelen).

Het leren van de voorwaardelijke waarden in de Galicische grammatica is essentieel voor het uitdrukken van hypothetische of onwerkelijke situaties en het beheersen van de subtiliteiten van de taal.