Tijden - Chinese grammatica

De tijden in de Chinese grammatica verschillen op verschillende manieren van die in het Engels. In tegenstelling tot het Engels heeft het Chinees geen werkwoordsvervoegingen om de tijd aan te geven. In plaats daarvan vertrouwt het Chinees op bijwoorden of tijdaanduidingen om de tijd van een actie uit te drukken.

Het meest gebruikte bijwoord om de verleden tijd aan te duiden is “le”, dat na het werkwoord wordt geplaatst. Bijvoorbeeld, 我吃饭了 (wǒ chīfàn le) betekent “Ik heb gegeten” of “Ik heb gegeten”.

Om de toekomende tijd uit te drukken, gebruikt het Chinees woorden als 会 (huì) of 要 (yào) voor het werkwoord. Bijvoorbeeld, 我明天会去看电影 (wǒ míngtiān huì qù kàn diànyǐng) betekent “Ik ga morgen een film kijken”.

Het Chinees gebruikt ook tijdindicatoren om de tijd van een actie aan te geven. Bijvoorbeeld, 昨天 (zuótiān) betekent “gisteren”, 今天 (jīntiān) betekent “vandaag”, en 明天 (míngtiān) betekent “morgen”.

Het is belangrijk op te merken dat het Chinees geen onderscheid maakt tussen tegenwoordige enkelvoudige en continue tijden. Beide kunnen worden uitgedrukt met behulp van dezelfde zinsbouw, waarbij de context de beoogde betekenis bepaalt.

Over het algemeen vereist het begrijpen van tijden in de Chinese grammatica een begrip van bijwoorden en tijdindicatoren, samen met de context waarin ze worden gebruikt.