पश्तो व्याकरण अभ्यास

पश्तो व्याकरण विषयहरू

नयाँ भाषा सिक्नु एउटा चुनौतीपूर्ण तर इनामदायी प्रयास हुन सक्छ। पश्तो एक पूर्वी इरानी भाषा हो जुन मुख्यतया अफगानिस्तान र पाकिस्तानमा बोलिने छ, कुनै अपवाद छैन। यसको अद्वितीय विशेषताहरू र संरचनाहरूको साथ, पश्तो सिक्नको लागि यसको व्याकरण बुझ्नको लागि एक व्यवस्थित दृष्टिकोण आवश्यक छ। यस गाइडले भाषा सिक्नको लागि तार्किक अनुक्रममा पश्तो व्याकरणको मुख्य क्षेत्रहरूको रूपरेखा प्रस्तुत गर्दछ, जुन संज्ञा र लेखहरू जस्ता आधारभूत कुराहरूबाट सुरु हुन्छ, र अधिक जटिल क्षेत्रहरू जस्तै काल र वाक्य निर्माण जस्ता प्रगति गर्दछ।

1. संज्ञा:

संज्ञाहरू सिकेर आफ्नो पश्तो भाषाको यात्रा सुरु गर्नुहोस्। यसमा संज्ञाहरूको विभिन्न कोटीहरू बुझ्नु समावेश छ, जस्तै सामान्य र उचित संज्ञाहरू, तिनीहरूको व्याकरणिक लिङ्ग, र तिनीहरूको बहुवचन रूपहरू।

२. लेखहरू:

पश्तो भाषाका लेखहरू अङ्ग्रेजी भन्दा फरक तरिकाले काम गर्छन्। पश्तोको कुनै निश्चित लेख छैन, र अनिश्चिततालाई प्रायः चिन्ह लगाइएको छैन वा “याव” को अर्थ “ए” भन्ने अंकले देखाइन्छ। सन्दर्भ, प्रदर्शन, र शब्द क्रमको माध्यमबाट निश्चितता कसरी व्यक्त गरिन्छ भनेर जान्नुहोस्।

3. विशेषण:

पश्तोमा विशेषणहरू सामान्यतया तिनीहरूको संज्ञाभन्दा पहिले हुन्छन्। तपाईंले धेरै सन्दर्भहरूमा संज्ञा र परिमार्जकहरू बीच प्रयोग गरिएको लिंकर ध्वनि “-e” को बारेमा पनि सिक्नु आवश्यक छ, र कसरी तुलनात्मक र अतिशयोक्तिहरू सिर्जना गर्ने, सामान्यतया “टार” र “टार टुलो” को साथ।

4. सर्वनाम/निर्धारक:

पश्तोमा सर्वनाम र निर्धारकहरू आवश्यक छन्; तिनीहरूले संज्ञाहरू प्रतिस्थापन गर्छन् र व्यक्ति, संख्या, लिङ्ग, स्वामित्व, र मात्राको बारेमा जानकारी प्रदान गर्छन्। पश्तो सर्वनामहरूको प्रत्यक्ष र तिरछा रूपहरू हुन्छन्, र कब्जालाई प्रायः कण “दा” वा सर्वनाम क्लिटिक्सको साथ चिन्ह लगाइन्छ।

5. क्रिया:

पश्तो क्रियाहरूको काल, पक्ष, मुड, आवाज, व्यक्ति, र संख्याको आधारमा विभिन्न रूपहरू हुन्छन्। धेरै क्रियाहरू यौगिक छन्, प्राय: “कोल” वा “केडल” प्रयोग गर्न सकिन्छ। वर्तमान काल र अनिवार्यताबाट सुरु गर्नुहोस् र बिस्तारै भूतकाल र भविष्यकालको अन्वेषण गर्नुहोस्।

6. काल:

क्रिया रूपहरूमा महारत हासिल गरिसकेपछि, पश्तो काल र पहलू प्रणालीमा गहिराइमा जानुहोस्। यसमा वर्तमान, विगत र भविष्यलाई बुझ्नुका साथै अपूर्ण र सिद्ध पक्षहरूबीचको भिन्नता र ती विभिन्न सन्दर्भमा कसरी प्रयोग गरिन्छ भन्ने कुरा समावेश छ।

7. तनावपूर्ण तुलना:

पश्तोमा कालहरूको तुलना गर्दा पक्ष र घटनाहरूको अनुक्रम बुझ्न मद्दत गर्दछ। एउटै क्रियालाई विभिन्न कालहरूमा तुलना गर्ना, विशेष गरी सिद्ध बनाम अपूर्ण अतीत, पश्तो भाषाको राम्रो समझ प्रदान गर्दछ।

8. प्रगतिशील:

पश्तोमा प्रगतिशील पक्ष प्रायः सरल वर्तमानको साथ व्यक्त गरिन्छ, विशेष गरी “कर कोल” जस्ता यौगिक क्रियाहरूको साथ। यसलाई “रावण” जस्ता सहभागी विशेषणहरू प्रयोग गरेर पनि स्पष्ट बनाउन सकिन्छ जुन क्रियापदको साथ “हुनु” हो।

9. परफेक्ट प्रोग्रेसिव:

यो अर्थ सामान्यतया समय अभिव्यक्ति र पक्षीय निर्माणको साथ व्यक्त गरिन्छ, उदाहरणका लागि “केघेगी … चे + वर्तमान” यो भइरहेको छ कि …, वा क्रिया र सन्दर्भको आधारमा “हुन” को विगतका रूपहरूसँग सहभागी रूपहरू संयोजन गरेर।

10. सशर्त:

सशर्तहरूले काल्पनिक परिस्थितिहरू र तिनीहरूका सम्भावित परिणामहरू व्यक्त गर्छन्। पश्तोमा, यदि को लागि “का” प्रयोग गर्नुहोस्। वास्तविक अवस्थाले प्राय: वर्तमान वा भविष्यका रूपहरू प्रयोग गर्दछ, जबकि काल्पनिक वा प्रतितथ्यात्मक अवस्थाहरूले विगतका फारमहरू प्रयोग गर्दछ र कण “बा” समावेश गर्न सक्दछ।

11. क्रियाविशेषण:

पश्तोमा क्रियाविशेषणहरूले क्रियापदहरू, विशेषणहरू, वा अन्य क्रियाविशेषणहरू परिमार्जन गर्दछ। तिनीहरूले तरिका, स्थान, समय, डिग्री, र अधिकको बारेमा जानकारी प्रदान गर्छन्, र प्राय: विशेषणहरूबाट बनाइन्छ वा पूर्वसर्ग वाक्यांशहरूको साथ व्यक्त गरिन्छ।

12. पूर्वसर्ग:

पूर्वसर्गहरूले शब्दहरू र वाक्यांशहरूलाई एकसाथ लिङ्क गर्दछ। पश्तोमा, सामान्य पूर्वसर्गहरूमा “पा,” “ला,” “तार,” “पार,” र “दा” समावेश छन्। तिनीहरूले समय, स्थान, दिशा, स्रोत, स्वामित्व, र अधिकको सम्बन्ध व्यक्त गर्छन्, र सर्वनामहरूको तिरछा रूपहरू आवश्यक पर्दछ।

13. वाक्य:

अन्तमा, वाक्यहरू निर्माण गर्ने अभ्यास गर्नुहोस्। पश्तोले सामान्यतया विषय वस्तु क्रिया क्रमलाई पछ्याउँछ, क्रियाको साथ प्राय: अन्तमा। यसमा पहिले सिकेका सबै व्याकरण बुँदाहरू सन्दर्भमा प्रयोग गर्नु समावेश हुनेछ, यसरी पश्तो भाषाको व्यापक बुझाइ सुनिश्चित गरिनेछ।