1. O yemeği çok sever, *ama* sebzeleri sevmez. (Usa la congiunzione che esprime contrasto)
2. Ben kitap okuyorum *ve* kardeşim televizyon izliyor. (Usa la congiunzione che unisce due azioni simultanee)
3. Hava çok sıcak, *bu yüzden* dışarı çıkmak istemiyorum. (Usa la congiunzione che indica causa)
4. Sınava çalıştım, *ama* başarılı olamadım. (Usa la congiunzione che esprime opposizione)
5. Çalışkanım, *ve* her gün ders çalışırım. (Usa la congiunzione che aggiunge informazioni)
6. Yemeği bitirdim, *sonra* dışarı çıktım. (Usa la congiunzione che indica successione temporale)
7. Dersler zor, *fakat* pes etmeyeceğim. (Usa la congiunzione che indica contrasto)
8. Film çok güzeldi, *ve* herkes beğendi. (Usa la congiunzione che collega due idee positive)
9. Yağmur yağıyor, *bu yüzden* evde kalacağız. (Usa la congiunzione che spiega la causa)
10. Çok çalıştım, *ama* sınavda başarısız oldum. (Usa la congiunzione che introduce un risultato negativo)

1. Eğer erken gelirsen, *beraber kahve içeriz*. (Usa la frase subordinata condizionale)
2. Okula gitmeden önce *kahvaltı yaptım*. (Usa la frase subordinata temporale)
3. Çünkü hasta olduğum için *derse katılamadım*. (Usa la frase subordinata causale)
4. Sınav bittiğinde *rahatlayacağım*. (Usa la frase subordinata temporale)
5. Eğer yağmur yağarsa, *evde kalacağız*. (Usa la frase subordinata condizionale)
6. Kitabı okuyunca *daha iyi anlayacaksın*. (Usa la frase subordinata temporale)
7. Çünkü çok çalıştım, *başarılı oldum*. (Usa la frase subordinata causale)
8. Ders çalışırken *müzik dinlerim*. (Usa la frase subordinata temporale)
9. Eğer zamanın varsa, *bizimle gel*. (Usa la frase subordinata condizionale)
10. Sınavdan sonra *tatil yapacağız*. (Usa la frase subordinata temporale)