1. Hann *fór* til vinnu í gær. (Einkum notað um fortíð, 3. persóna eintala, sögnin ”fara”)
2. Hún *sá* fallega fugla í garðinum. (Þátíð sagnarinnar ”sjá”)
3. Við *mættum* snemma í skólann. (Þátíð sagnarinnar ”mætast”)
4. Þeir *drógu* kerruna upp brekkuna. (Þátíð sagnarinnar ”draga”)
5. Ég *fékk* bókina frá vini mínum. (Þátíð sagnarinnar ”fá”)
6. Þú *sagðir* mér sannleikann í gær. (Þátíð sagnarinnar ”segja”)
7. Hún *bjó* í Reykjavík í mörg ár. (Þátíð sagnarinnar ”búa”)
8. Við *dóttum* niður tröppurnar með hraða. (Þátíð sagnarinnar ”falla”)
9. Þeir *vissu* ekki hvað átti að gera. (Þátíð sagnarinnar ”vita”)
10. Hann *valdi* bestu leiðina til að komast þangað. (Þátíð sagnarinnar ”velja”)

1. Ég hef *farið* til Íslands tvisvar sinnum. (Lýsing á fullgerðri fortíð, sögnin ”fara”)
2. Hún hefur *séð* myndina áður. (Perfekt af sögninni ”sjá”)
3. Við höfum *mætt* á fundinn rétt í tæka tíð. (Perfekt af sögninni ”mætast”)
4. Þeir hafa *dregið* þungar kerrur í vinnunni. (Perfekt af sögninni ”draga”)
5. Ég hef *fengið* bréfið frá þér. (Perfekt af sögninni ”fá”)
6. Þú hefur *sagt* mér söguna oft áður. (Perfekt af sögninni ”segja”)
7. Hún hefur *búið* í mörgum löndum. (Perfekt af sögninni ”búa”)
8. Við höfum *fallið* fyrir þessari sögu. (Perfekt af sögninni ”falla”)
9. Þeir hafa *vitað* um þetta lengi. (Perfekt af sögninni ”vita”)
10. Hann hefur *valið* góðan skólabekk. (Perfekt af sögninni ”velja”)