تمرینات گرامر پشتو

مباحث گرامر پشتو

یادگیری یک زبان جدید می تواند یک تلاش چالش برانگیز و در عین حال ارزشمند باشد. پشتو، یک زبان شرقی ایرانی که عمدتا در افغانستان و پاکستان صحبت می شود، از این قاعده مستثنی نیست. یادگیری پشتو با ویژگی ها و ساختارهای منحصر به فرد خود، نیازمند رویکردی سیستماتیک برای درک دستور زبان آن است. این راهنما حوزه های کلیدی گرامر پشتو را در یک توالی منطقی برای یادگیری زبان تشریح می کند، از اصول اولیه مانند اسم ها و مقالات شروع می شود و به حوزه های پیچیده تر مانند زمان ها و ساخت جمله می رسد.

1. اسم ها:

سفر زبان پشتو خود را با یادگیری اسم ها آغاز کنید. این شامل درک دسته بندی های مختلف اسم ها مانند اسم های مشترک و خاص، جنسیت دستوری آنها و اشکال جمع آنها است.

2. مقالات:

مقالات به زبان پشتو متفاوت از انگلیسی کار می کنند. پشتو حرف مشخصی ندارد و نامشخص بودن اغلب بدون علامت یا با عدد “yaw” به معنای “a” نشان داده می شود. بیاموزید که چگونه قطعیت از طریق زمینه، نمایش ها و ترتیب کلمات بیان می شود.

3. صفت ها:

صفت ها در پشتو معمولا قبل از اسامی آنها قرار می گیرند. همچنین باید در مورد صدای پیوند دهنده “-e” که بین اسم ها و اصلاح کننده ها در بسیاری از زمینه ها استفاده می شود، و نحوه تشکیل مقایسه ها و برترها، معمولا با “tar” و “tar tulo” بیاموزید.

4. ضمایر / تعیین کننده ها:

ضمایر و تعیین کننده ها در پشتو ضروری هستند. آنها اسم ها را جایگزین می کنند و اطلاعاتی در مورد شخص، تعداد، جنسیت، دارایی و کمیت ارائه می دهند. ضمایر پشتو دارای اشکال مستقیم و مورب هستند و مالکیت اغلب با واژک “da” یا با کلیتیک های ضمیر مشخص می شود.

5. فعل ها:

افعال پشتو بسته به زمان، جنبه، حالت، صدا، شخص و عدد اشکال مختلفی دارند. بسیاری از افعال مرکب هستند و اغلب از “kol” do یا “kedal” استفاده می کنند. با زمان حال و ضرورت شروع کنید و به تدریج زمان های گذشته و آینده را بررسی کنید.

6. تنش ها:

پس از تسلط بر فرم های فعل، عمیق تر به سیستم زمان و جنبه پشتو بپردازید. این شامل درک حال، گذشته و آینده و همچنین تضاد بین جنبه های ناقص و کامل و نحوه استفاده از آنها در زمینه های مختلف است.

7. مقایسه تنش:

مقایسه زمان ها در زبان پشتو به درک جنبه و توالی وقایع کمک می کند. مقایسه یک فعل در زمان های مختلف، به ویژه گذشته کامل در مقابل گذشته ناقص، درک بهتری از زبان پشتو فراهم می کند.

8. پیشرو:

جنبه پیشرونده در پشتو اغلب با زمان حال ساده بیان می شود، به ویژه با افعال مرکب مانند کار “کار کل”. همچنین می توان با استفاده از صفت های مشارکتی مانند “روان” همراه با فعل “بودن” صریح کرد.

9. پیشرفته کامل:

این معنا معمولا با عبارات زمانی و ساختارهای جنبه ای بیان می شود ، به عنوان مثال “keghegi … che + حال حاضر” این اتفاق افتاده است که …، یا با ترکیب اشکال مشارکتی با اشکال گذشته “بودن”، بسته به فعل و زمینه.

10. شرایط:

شرطی ها موقعیت های فرضی و نتایج احتمالی انها را بیان می کنند. در پشتو، از “ka” برای if استفاده کنید. شرایط واقعی اغلب از اشکال حال یا آینده استفاده می کنند، در حالی که شرایط فرضی یا خلاف واقع از اشکال گذشته استفاده می کنند و ممکن است شامل واژک “ba” برای بیان اراده باشند.

11. قیدها:

قیدها در پشتبرای اصلاح افعال، صفت ها یا سایر قیدها. آنها اطلاعاتی در مورد روش، مکان، زمان، درجه و موارد دیگر ارائه می دهند و اغلب از صفت ها تشکیل می شوند یا با عبارات حرف اضافه بیان می شوند.

12. حروف اضافه:

حروف اضافه کلمات و عبارات را به هم پیوند می دهند. در پشتو، حروف اضافه رایج عبارتند از “pa”، “la”، “tar”، “par” و “da”. آنها روابط زمان، مکان، جهت، منبع، مالکیت و موارد دیگر را بیان می کنند و ممکن است به اشکال مورب ضمایر نیاز داشته باشند.

13. احکام:

در نهایت، تمرین ساختن جملات. پشتو معمولا از ترتیب فعل مفعول فاعل پیروی می کند و فعل اغلب در انتها قرار دارد. این شامل استفاده از تمام نکات گرامری آموخته شده قبلی در متن است، بنابراین درک جامع زبان پشتو را تضمین می کند.