แบบฝึกหัดไวยากรณ์ภาษาชวา

หัวข้อไวยากรณ์ภาษาชวา

การเรียนรู้ภาษาใหม่ อาจเป็นความพยายามที่ท้าทายแต่คุ้มค่า ภาษาชวาซึ่งเป็นภาษาออสโตรนีเซียนที่พูดส่วนใหญ่บนเกาะชวาก็ไม่มีข้อยกเว้น ด้วยคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ เช่น ระดับการพูดและการต่อท้าย การเรียนรู้ ภาษาชวาจึงต้องใช้วิธีการอย่างเป็นระบบในการทําความเข้าใจไวยากรณ์ คู่มือนี้สรุปประเด็นสําคัญของ ไวยากรณ์ภาษาชวา ตามลําดับตรรกะสําหรับ การเรียนรู้ภาษา โดยเริ่มจากพื้นฐาน เช่น คํานามและบทความ และก้าวไปสู่พื้นที่ที่ซับซ้อนมากขึ้น เช่น กาลและการสร้างประโยค

1. คํานาม:

เริ่มต้นการเดินทางภาษาชวาของคุณด้วยการเรียนรู้คํานาม ซึ่งรวมถึงการทําความเข้าใจคํานามประเภทต่างๆ เช่น คํานามทั่วไปและคํานามเฉพาะ ตลอดจนวิธีแสดงพหูพจน์ด้วยการซ้ําซ้อนหรือตัวระบุปริมาณ

2. บทความ:

บทความในภาษาชวาไม่ได้ใช้เหมือนภาษาอังกฤษ ทําความเข้าใจวิธีการทําเครื่องหมายความแน่นอนด้วยคําต่อท้ายที่แน่นอน หรือ -ne และด้วยคําสาธิต เช่น iki this และ iku ซึ่งมีความสําคัญในการสร้างประโยค

3. คําคุณศัพท์:

คําคุณศัพท์ในภาษาชวามักจะตามหลังคํานาม ซึ่งแตกต่างจากภาษาอังกฤษ คุณจะต้องเรียนรู้วิธีสร้างการเปรียบเทียบกับ luwih สําหรับการเปรียบเทียบและ paling สําหรับสุดยอด และวิธีการทําซ้ําหรือตัวเพิ่มความเข้มข้นเช่น banget สื่อถึงระดับ

4. คําสรรพนาม/ตัวกําหนด:

สรรพนามและตัวกําหนดเป็นสิ่งสําคัญในภาษาชวา พวกเขาแทนที่คํานามและให้ข้อมูลเกี่ยวกับปริมาณ การครอบครอง และอื่นๆ การใช้งานที่ถูกต้องในระดับคําพูด เช่น ngoko, madya และ krama เป็นสิ่งจําเป็นสําหรับการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ

5. คํากริยา:

คํากริยาภาษาชวาไม่ได้ผันผันสําหรับบุคคลหรือตัวเลข แต่แสดงเสียงและอนุพันธ์ด้วยคําต่อท้าย เริ่มต้นด้วยรูปแบบแอคทีฟและพาสซีฟ เช่น N- และ di- และค่อยๆ สํารวจรูปแบบและคลิติกอื่นๆ เช่น tak- และ ke-

6. กาล:

หลังจากเชี่ยวชาญรูปแบบคํากริยาแล้ว ให้เจาะลึกลงไปว่าภาษาชวาแสดงเวลาด้วยแง่มุมและกิริยามากกว่าความตึงเครียด ซึ่งรวมถึงการทําความเข้าใจเครื่องหมาย เช่น wis perfective, durung not yet, lagi progressive และ arep หรือ bakal future และวิธีใช้ในบริบทต่างๆ

7. การเปรียบเทียบที่ตึงเครียด:

การเปรียบเทียบนิพจน์ด้านและเวลาในภาษาชวาช่วยในการทําความเข้าใจลําดับของเหตุการณ์ การเปรียบเทียบคํากริยาเดียวกันกับเครื่องหมายเช่น wis, lagi และ bakal ควบคู่ไปกับคําวิเศษณ์เวลา เช่น saiki now, wingi yesterday และ sesuk tomorrow จะช่วยให้เข้าใจภาษาได้ดีขึ้น

8. ก้าวหน้า:

ความก้าวหน้าในภาษาชวาใช้เพื่อแสดงการกระทําที่กําลังดําเนินอยู่ มันถูกสร้างขึ้นโดยใช้อนุภาค lagi ก่อนคํากริยา โดยมีคําเทียบเท่าที่เป็นทางการ เช่น nembe ในทะเบียนที่สูงขึ้น

9. โปรเกรสซีฟที่สมบูรณ์แบบ:

ความหมายนี้ใช้เพื่อแสดงการกระทําที่ดําเนินต่อไปจนถึงจุดใดจุดหนึ่ง ในภาษาชวา มักถ่ายทอดด้วย wis บวกวลีระยะเวลา เช่น suwe long time ตามด้วยคํากริยา หรือด้วยโครงสร้างที่ใช้ saka since และ nganti จนกระทั่ง

10. เงื่อนไข:

เงื่อนไขแสดงสถานการณ์สมมุติฐานและผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ เป็นส่วนสําคัญของไวยากรณ์ภาษาชวาและถูกสร้างขึ้นด้วยตัวเชื่อมต่อเช่น yen หรือ nek หากและมักใช้องค์ประกอบเช่น mesthi เพื่อแสดงผลลัพธ์ที่คาดหวัง โดยมีข้อเท็จจริงที่ตรงกันข้ามที่แสดงโดยใช้ umpama หรือ seandine

11. คําวิเศษณ์:

คําวิเศษณ์ในภาษาชวาปรับเปลี่ยนคํากริยา คําคุณศัพท์ หรือคําวิเศษณ์อื่นๆ พวกเขาให้ข้อมูลเกี่ยวกับมารยาท สถานที่ เวลา องศา และอื่นๆ โดยมักใช้คําเช่น kanthi สําหรับมารยาท saiki สําหรับตอนนี้ kene สําหรับที่นี่ และ banget หรือ sanget สําหรับปริญญา

12. คําบุพบท:

คําบุพบทเชื่อมโยงคําและวลีเข้าด้วยกัน พวกเขาแสดงความสัมพันธ์ของเวลา สถานที่ ทิศทาง และอื่นๆ ด้วยรายการทั่วไป ได้แก่ ing หรือ ning at or in, saka from, marang หรือ menyang to, karo with และ kanggo for

13. ประโยค:

สุดท้ายฝึกสร้างประโยค สิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกับการใช้ประเด็นไวยากรณ์ที่เรียนรู้ก่อนหน้านี้ทั้งหมดในบริบท รวมถึงลําดับ SVO พื้นฐาน การปฏิเสธด้วย ora และ dudu และแบบฟอร์มคําถามด้วย apa จึงมั่นใจได้ถึงความเข้าใจที่ครอบคลุมของภาษาชวา