1. من می‌خواهم بخوابم *اما* هنوز کار دارم. (Use a conjunção que expressa oposição)
2. او درس خواند *و* بعد به ورزش رفت. (Use a conjunção que conecta ações em sequência)
3. ما می‌توانیم فیلم ببینیم *یا* بازی کنیم. (Use a conjunção que oferece escolha)
4. باران می‌آید، *پس* بهتر است چتر ببری. (Use a conjunção que indica consequência)
5. او بیمار است، *ولی* به مدرسه رفت. (Use a conjunção que indica contraste)
6. من به مهمانی رفتم، *و* دوستانم آنجا بودند. (Use a conjunção que adiciona informações)
7. یا کتاب را بخوان، *یا* خلاصه آن را گوش کن. (Use a conjunção para expressar alternativa)
8. هوا سرد است، *اما* ما بیرون می‌رویم. (Use a conjunção que mostra oposição)
9. او دیر رسید، *ولی* همه صبر کردند. (Use a conjunção que indica contraste)
10. من کار دارم، *پس* نمی‌توانم بیایم. (Use a conjunção que indica resultado)

1. من می‌دانم که تو *می‌آیی*. (Use o verbo no presente para indicar certeza)
2. وقتی باران می‌آید، من *در خانه می‌مانم*. (Use uma ação habitual no presente)
3. اگر درس بخوانی، تو *موفق خواهی شد*. (Use o verbo no futuro para condição)
4. چون هوا سرد است، ما *لباس گرم پوشیدیم*. (Use o verbo no passado para causa)
5. قبل از اینکه برود، او *با من حرف زد*. (Use o verbo no passado para ação anterior)
6. من فکر می‌کنم که او *دوست دارد کتاب بخواند*. (Use verbo no presente para opinião)
7. تا زمانی که او نیاید، ما *شروع نمی‌کنیم*. (Use verbo no presente para condição)
8. اگر پول داشته باشم، من *سفر می‌کنم*. (Use verbo no presente para condição)
9. چون دیر شد، ما *تاکسی گرفتیم*. (Use verbo no passado para motivo)
10. من امیدوارم که فردا *هوا خوب باشد*. (Use verbo no subjuntivo para esperança)