1. Je *suis* étudiant. (czasownik „être” – być, 1. osoba liczby pojedynczej)
2. Tu *as* un chien. (czasownik „avoir” – mieć, 2. osoba liczby pojedynczej)
3. Il *va* au cinéma. (czasownik „aller” – iść, 3. osoba liczby pojedynczej)
4. Nous *faisons* du sport. (czasownik „faire” – robić, 1. osoba liczby mnogiej)
5. Vous *venez* demain ? (czasownik „venir” – przychodzić, 2. osoba liczby mnogiej)
6. Ils *prennent* le train. (czasownik „prendre” – brać, 3. osoba liczby mnogiej)
7. Je *veux* un café. (czasownik „vouloir” – chcieć, 1. osoba liczby pojedynczej)
8. Tu *peux* parler français. (czasownik „pouvoir” – móc, 2. osoba liczby pojedynczej)
9. Il *sait* la réponse. (czasownik „savoir” – wiedzieć, 3. osoba liczby pojedynczej)
10. Nous *disons* la vérité. (czasownik „dire” – mówić, 1. osoba liczby mnogiej)

1. J’*ai été* malade hier. (czasownik „être” – być, czas przeszły z „avoir”)
2. Tu *as eu* une bonne note. (czasownik „avoir” – mieć, czas przeszły)
3. Il *est allé* à Paris. (czasownik „aller” – iść, czas przeszły z „être”)
4. Nous *avons fait* un gâteau. (czasownik „faire” – robić, czas przeszły)
5. Vous *êtes venus* à la fête. (czasownik „venir” – przychodzić, czas przeszły z „être”)
6. Ils *ont pris* le bus. (czasownik „prendre” – brać, czas przeszły)
7. J’*ai voulu* partir tôt. (czasownik „vouloir” – chcieć, czas przeszły)
8. Tu *as pu* finir le travail. (czasownik „pouvoir” – móc, czas przeszły)
9. Il *a su* la vérité. (czasownik „savoir” – wiedzieć, czas przeszły)
10. Nous *avons dit* la vérité. (czasownik „dire” – mówić, czas przeszły)