1. Maria *sta* studiando per l’esame. (Użyj czasownika „stare” + gerundio, aby wyrazić czynność trwającą)
2. Noi *stiamo* mangiando adesso. (Użyj „stare” w 1. osobie liczby mnogiej + gerundio)
3. Tu *stai* leggendo un libro interessante. (Użyj „stare” w 2. osobie liczby pojedynczej + gerundio)
4. Loro *stanno* guardando la TV in questo momento. (Użyj „stare” w 3. osobie liczby mnogiej + gerundio)
5. Io *sto* scrivendo una lettera. (Użyj „stare” w 1. osobie liczby pojedynczej + gerundio)
6. Voi *state* aspettando l’autobus? (Użyj „stare” w 2. osobie liczby mnogiej + gerundio)
7. Lui *sta* parlando con il professore. (Użyj „stare” w 3. osobie liczby pojedynczej + gerundio)
8. Noi *stiamo* preparando la cena. (Użyj „stare” + gerundio, aby opisać czynność w trakcie)
9. Tu *stai* ascoltando la musica? (Użyj „stare” w 2. osobie liczby pojedynczej + gerundio)
10. Io *sto* imparando l’italiano. (Użyj „stare” + gerundio, aby wyrazić czynność trwającą)

1. Domani *devo* studiare per l’esame. (Użyj „dovere” + bezokolicznik, aby wyrazić obowiązek)
2. Io *posso* aiutarti con i compiti? (Użyj „potere” + bezokolicznik, aby wyrazić możliwość)
3. Lei *vuole* andare al cinema stasera. (Użyj „volere” + bezokolicznik, aby wyrazić zamiar)
4. Noi *andiamo* a visitare Roma il prossimo mese. (Użyj „andare” + a + bezokolicznik, aby wyrazić planowaną czynność)
5. Tu *devi* fare attenzione in classe. (Użyj „dovere” + bezokolicznik, aby wyrazić obowiązek)
6. Loro *possono* venire con noi domani? (Użyj „potere” + bezokolicznik, aby wyrazić możliwość)
7. Io *voglio* imparare a cucinare la pasta. (Użyj „volere” + bezokolicznik, aby wyrazić chęć)
8. Voi *andate* a comprare il pane? (Użyj „andare” + a + bezokolicznik, aby wyrazić zamiar)
9. Lui *deve* parlare con il direttore. (Użyj „dovere” + bezokolicznik, aby wyrazić konieczność)
10. Noi *possiamo* partire domani mattina. (Użyj „potere” + bezokolicznik, aby wyrazić możliwość)