1. Ég vil *læra* íslensku. (Le verbe après « vil » est à l’infinitif)
2. Hún getur *syngja* vel. (Après « getur », le verbe est à l’infinitif)
3. Við þurfum að *fara* núna. (Après « þurfum að », on utilise l’infinitif)
4. Þeir mega ekki *borða* hér. (Après « mega ekki », on utilise l’infinitif)
5. Ég skal *hjálpa* þér seinna. (Après « skal », on emploie l’infinitif)
6. Hún vill *kaupa* nýja bók. (Après « vill », le verbe est à l’infinitif)
7. Þú getur *lesa* þessa bók. (Après « getur », on utilise l’infinitif)
8. Við munum *ferma* á morgun. (Après « munum », on utilise l’infinitif)
9. Þeir vilja *spila* fótbolta. (Après « vilja », on emploie l’infinitif)
10. Ég þarf að *skrifa* bréf. (Après « þarf að », on utilise l’infinitif)

1. Það er gott að *borða* hollan mat. (Après « að », on utilise l’infinitif)
2. Ég byrja að *læra* klukkan átta. (Après « að byrja », le verbe est à l’infinitif)
3. Hún reynir að *hjálpa* vinum sínum. (Après « að reyna », on emploie l’infinitif)
4. Við hættum að *horfa* á sjónvarpið. (Après « að hætta », on utilise l’infinitif)
5. Þú ættir að *hlusta* á kennarann. (Après « að ætti », on utilise l’infinitif)
6. Þeir reyna að *tala* íslensku. (Après « að reyna », on utilise l’infinitif)
7. Ég hef áhuga á að *lesa* bækur. (Après « á að », on emploie l’infinitif)
8. Hún gleðst að *fara* í frí. (Après « að gleðjast », on utilise l’infinitif)
9. Við vonum að *sjá* þig bráðlega. (Après « að vona », on emploie l’infinitif)
10. Þeir byrja að *vinna* klukkan níu. (Après « að byrja », on utilise l’infinitif)