1. Ben dışarı çıkmak istiyorum, *ama* hava çok soğuk. (Conjonction exprimant une opposition)
2. O, ders çalıştı *çünkü* sınavı vardı. (Conjonction de cause)
3. Sen gelince, biz *başlayacağız*. (Phrase subordonnée temporelle, futur)
4. Kitabı okudum, *ve* sonra notlar aldım. (Conjonction de coordination)
5. Eğer yarın yağmur yağarsa, biz *evde kalacağız*. (Condition)
6. O kadar yoruldum *ki* hemen uyudum. (Conséquence exprimée avec ‘ki’)
7. Film çok güzeldi, *ama* biraz uzundu. (Opposition)
8. Sen ne zaman gelirsin, *bana haber ver*. (Subordonnée temporelle + impératif)
9. Onlar dışarı çıktı *ve* parkta oynadılar. (Coordination)
10. Ders çalışmadın *çünkü* yorgundun. (Cause)

1. Eğer erken kalkarsan, kahvaltı *yapabilirsin*. (Condition + capacité au présent)
2. Okul bittikten sonra, biz sinemaya *gideceğiz*. (Futur après une action passée)
3. O, arabayı kullanırken müzik *dinliyordu*. (Action simultanée au passé)
4. Sen gelmeden önce, ben ödevimi *bitirmiştim*. (Plus-que-parfait)
5. Hava soğuk olduğunda, biz evde *kalırız*. (Présent habituel)
6. Kitabı okuyunca, çok şey *öğrendim*. (Passé simple après subordonnée)
7. O, ne zaman gelirsen seni *bekleyecek*. (Futur dans une subordonnée temporelle)
8. Film bitince, herkes *çıkmaya başladı*. (Passé progressif après subordonnée)
9. Ders çalışmadığı için sınavdan *kaldı*. (Passé simple cause-conséquence)
10. Eğer para biriktirirsen, tatil *yapacaksın*. (Futur conditionnel)