1. من به مدرسه رفتم *چون* می‌خواستم درس بخوانم. (Conjonction exprimant la cause)
2. اگر باران ببارد، ما در خانه می‌مانیم *و* تلویزیون تماشا می‌کنیم. (Conjonction de coordination)
3. او کتابی دارد *که* درباره تاریخ ایران است. (Conjonction relative)
4. من دوست دارم فوتبال بازی کنم، *اما* امروز وقت ندارم. (Conjonction de contraste)
5. ما باید زود حرکت کنیم *تا* به موقع برسیم. (Conjonction de but)
6. او کار می‌کند *تا* پول جمع کند. (Conjonction exprimant le but)
7. من می‌دانم *که* او فرد خوبی است. (Conjonction complétive)
8. وقتی باران شروع شد، ما داخل خانه ماندیم. (Conjonction temporelle) – Remplir : *وقتی*
9. من کتاب را خواندم، سپس به خواب رفتم. (Conjonction de succession) – Remplir : *سپس*
10. اگر درس بخوانی، موفق می‌شوی. (Conjonction conditionnelle) – Remplir : *اگر*

1. این مرد کسی است *که* به من کمک کرد. (Pronoms relatifs)
2. دختری که در پارک بازی می‌کند، خواهر من است. (Conjonction relative) – Remplir : *که*
3. من می‌خواهم کتابی بخوانم *که* جذاب باشد. (Proposition subordonnée relative)
4. کسی که به مهمانی آمد، دوست من بود. (Conjonction relative) – Remplir : *که*
5. خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنم بزرگ است. (Conjonction relative) – Remplir : *که*
6. او گفت *که* فردا می‌آید. (Conjonction complétive)
7. چیزی که من می‌خواهم، آرامش است. (Conjonction relative) – Remplir : *که*
8. من نمی‌دانم *که* او کجاست. (Conjonction complétive)
9. ما منتظر کسی هستیم *که* خبر خوبی بیاورد. (Conjonction relative)
10. او کتابی نوشت *که* همه خواندند. (Conjonction relative)