تمرینات گرامر جاوه ای

مباحث گرامر جاوه

یادگیری یک زبان جدید می تواند یک تلاش چالش برانگیز و در عین حال ارزشمند باشد. جاوه، یک زبان آسترونزیایی که عمدتا در جزیره جاوه صحبت می شود، از این قاعده مستثنی نیست. یادگیری زبان جاوه با ویژگی های منحصر به فرد خود مانند سطوح گفتار و چسباندن، نیاز به رویکردی سیستماتیک برای درک دستور زبان آن دارد. این راهنما حوزه های کلیدی گرامر جاوه را در یک توالی منطقی برای یادگیری زبان تشریح می کند، از اصول اولیه مانند اسم ها و مقالات شروع می شود و به حوزه های پیچیده تر مانند زمان ها و ساخت جمله می رسد.

1. اسم ها:

سفر زبان جاوه ای خود را با یادگیری اسم ها آغاز کنید. این شامل درک دسته بندی های مختلف اسم ها، مانند اسامی رایج و خاص و همچنین نحوه بیان کثرت با تکرار یا کمیت کننده ها است.

2. مقالات:

مقالاتی به زبان جاوه مانند انگلیسی استفاده نمی شوند. درک نحوه علامت گذاری قطعیت با پسوند معین -e یا -ne و با اثبات هایی مانند iki this و iku که در ساخت جمله بسیار مهم است.

3. صفت ها:

صفت ها در جاوه معمولا از اسم های آنها پیروی می کنند که با انگلیسی متفاوت است. همچنین باید یاد بگیرید که چگونه مقایسه با luwih را برای مقایسه و paling برای برتر ایجاد کنید و چگونه تکرار یا تقویت کننده هایی مانند banget درجه را منتقل می کنند.

4. ضمایر / تعیین کننده ها:

ضمایر و تعیین کننده ها در جاوه ای ضروری هستند. آنها اسم ها را جایگزین می کنند و اطلاعاتی در مورد کمیت، مالکیت و موارد دیگر ارائه می دهند. استفاده صحیح از آنها در سطوح گفتاری مانند ngoko، madya و krama برای ارتباط موثر ضروری است.

5. فعل ها:

افعال جاوه ای برای شخص یا عدد عطف نمی کنند، اما صدا و اشتقاق را با آوندها نشان می دهند. با الگوهای فعال و غیرفعال مانند N- و di- شروع کنید و به تدریج اشکال و کلیتیک های دیگر مانند tak- و ke- را کشف کنید.

6. تنش ها:

پس از تسلط بر فرم های فعل، عمیق تر به این موضوع بپردازید که جاوه چگونه زمان را با جنبه و مدالیته به جای زمان بیان می کند. این شامل درک نشانگرهایی مانند wis perfective، durung not yet، lagi progressive و arep یا bakal future و نحوه استفاده از آنها در زمینه های مختلف است.

7. مقایسه تنش:

مقایسه عبارات جنبه و زمان در زبان جاوه ای به درک توالی رویدادها کمک می کند. مقایسه یک فعل با نشانگرهایی مانند wis، lagi و bakal در کنار قیدهای زمانی مانند saiki now، wingi yesterday و sesuk tomorrow درک بهتری از زبان ارائه می دهد.

8. پیشرو:

مترقی در جاوه ای برای بیان اقدامات مداوم استفاده می شود. با استفاده از واژک lagi قبل از فعل ، با معادل های رسمی مانند nembe در رجیسترهای بالاتر تشکیل می شود.

9. پیشرفته کامل:

این معنی برای بیان اعمالی استفاده می شود که تا یک نقطه خاص ادامه داشته اند. در جاوه ای، معمولا با wis به علاوه یک عبارت مدت زمان مانند suwe long time و به دنبال آن فعل، یا با ساختارهایی با استفاده از saka since و nganti تا انتقال داده می شود.

10. شرایط:

شرطی ها موقعیت های فرضی و نتایج احتمالی انها را بیان می کنند. آنها بخش مهمی از دستور زبان جاوه ای هستند و با اتصالاتی مانند ین یا nek تشکیل می شوند اگر و اغلب از عناصری مانند mesthi برای نشان دادن نتایج مورد انتظار استفاده می کنند، با ضد واقعیت ها که با استفاده از umpama یا seandine بیان می شوند.

11. قیدها:

قیدها در جاوه افعال، صفت ها یا سایر قیدها را تغییر می دهند. آنها اطلاعاتی در مورد شیوه ، مکان ، زمان ، درجه و موارد دیگر ارائه می دهند ، اغلب از کلماتی مانند kanthi برای شیوه ، سایکی برای حال حاضر ، kene برای اینجا و banget یا sanget برای درجه استفاده می کنند.

12. حروف اضافه:

حروف اضافه کلمات و عبارات را به هم پیوند می دهند. آنها روابط زمان، مکان، جهت و موارد دیگر را با موارد مشترک از جمله ing یا ning at or in، saka from، marang یا menyang to، karo with، و kanggo for.

13. احکام:

در نهایت، تمرین ساختن جملات. این شامل استفاده از تمام نکات گرامری آموخته شده قبلی در زمینه، از جمله ترتیب اولیه SVO، نفی با ora و dudu، و فرم های سوال با apa است، بنابراین درک جامعی از زبان جاوه را تضمین می کند.