مقدونی، زبان اسلاوی جنوبی، زبان رسمی مقدونیه شمالی است. این زبان توسط بیش از دو میلیون نفر در سراسر جهان صحبت می شود و به دلیل قوانین دستور زبان خاص و واژگان غنی ، تجربه زبانی منحصر به فردی را ارائه می دهد. این راهنما شما را با یک مرور کلی از موضوعات دستور زبان ضروری مقدونی، سازمان یافته در یک دنباله ای است که فرایند یادگیری خود را تسهیل خواهد کرد. از زمان تا ساختار جمله، ما تمام اطلاعات لازم را برای کمک به شما در شروع سفر خود به تسلط بر زبان مقدونی پوشش خواهیم داد.

1. اسم ها:

مانند سایر زبان های اسلاوی، اسم های مقدونی دارای سه جنس (مردانه، زنانه و خنثی) هستند و برای حروف و اعداد انتخاب می شوند. یادگیری جنسیت و تغییرات صحیح برای تشکیل جملات درست دستوری بسیار مهم است.

2. مقالات:

زبان مقدونی تنها یک حرف قطعی دارد که بر اساس جنسیت و مورد متفاوت است. در مقدونی هیچ مقاله نامعینی وجود ندارد، اما عدد “یک” را می توان به طور مشابه استفاده کرد.

3. صفت ها:

صفت ها در مقدونی با اسم هایی که در جنسیت، شماره و مورد تغییر می دهند موافق هستند. انها هر دو فرم بلند و کوتاه دارند که در زمینه های مختلف استفاده می شوند.

4. ضمایر / تعیین کننده ها:

مقدونی دارای ضمایر و تعیین کننده های مختلفی است که در تشکیل جملات ضروری هستند. انها اسم ها را جایگزین یا اصلاح می کنند و با انها در جنسیت، تعداد و مورد موافق هستند.

5. فعل ها:

افعال در دستور زبان مقدونی مرکزی هستند. انها برای شخص و تعداد مزدوج می شوند و زمان ها، جنبه ها و حالات مختلفی دارند.

6. تنش ها:

مقدونیه دارای سه زمان اساسی گذشته، حال و اینده است. انها با استفاده از صرف افعال مختلف و افعال کمکی تشکیل می شوند. درک شکل گیری و استفاده از هر زمان برای بیان دقیق اقدامات و رویدادها ضروری است.

7. مقایسه تنش:

مقایسه اقدامات و وقایع در زمان های مختلف برای انتقال معنی ضروری است. در مقدونی، این مقایسه با استفاده از فرم های خاص فعل و افعال کمکی به دست می اید.

8. پیشرو:

جنبه مترقی در مقدونیه برای نشان دادن اقدامات در حال انجام استفاده می شود. با استفاده از زمان حال فعل “بودن” و فعل فعلی فعل اصلی تشکیل می شود.

9. پیشرفته کامل:

این جنبه ترکیبی از جنبه های مترقی و کامل برای توصیف اقداماتی است که در گذشته انجام می شود و با زمان حال ارتباط دارد. با استفاده از زمان حال فعل “بودن” و فعل ماضی فعل اصلی تشکیل می شود.

10. قیدها:

قیدها در مقدونی برای تغییر افعال، صفت ها یا سایر قیدها استفاده می شود. آنها معمولاً شکل خود را تغییر نمی دهند و به راحتی می توان با پایان های معمولی آنها را تشخیص داد.

11. شرایط:

مقدونی دارای سه نوع شرطی است: واقعی، غیر واقعی و بالقوه. انها برای بیان شرایط فرضی و عواقب انها استفاده می شوند.

12. حروف اضافه:

حروف اضافه به زبان مقدونی در شکل گیری عبارات و جملات ضروری هستند. انها روابط مختلفی بین کلمات مانند مکان، جهت، زمان یا علت را نشان می دهند.

13. احکام:

درک ساختار احکام مقدونی برای برقراری ارتباط موثر بسیار مهم است. جملات مقدونی معمولا از ترتیب کلمه فاعل فعل شیء (SVO) پیروی می کنند، اما تغییرات می تواند بسته به تاکید و زمینه رخ دهد.