1. Mən kitabı *oxuyuram*, çünki mənə maraqlıdır. (Konjunktion für Grund)
2. O, gələndə mən evdə *olacağam*. (Zukunftsform nach temporaler Konjunktion)
3. Biz məktəbə gedirik, amma hava *pisdir*. (Konjunktion für Gegensatz)
4. Mən evdə qalacam, çünki yağış *yağır*. (Konjunktion für Grund)
5. O, mənə zəng etdi ki, dərsə *gələsən*. (Konjunktion für Zweck)
6. Mən kitabı bitirdim, sonra isə istirahətə *getdim*. (Konjunktion für zeitliche Abfolge)
7. Sən gələndə biz artıq yemək *yeyəcəyik*. (Zukunft im Nebensatz)
8. O, çalışır ki, imtahandan *keçsin*. (Konjunktion für Zweck)
9. Mən bilirəm ki, sən *doğrudan* dostsan. (Einleitung eines Nebensatzes)
10. Hava yaxşıdır, ona görə biz parkda *gəzəcəyik*. (Konjunktion für Folge)

1. Mən kitabı oxuyuram, hansı ki, çox *maraqlıdır*. (Relativsatz mit „hansı ki“)
2. O, mənim dostumdur, kim ki, həmişə mənə kömək edir. (Relativpronomen für Personen)
3. Mən evə gəldim, sonra isə dərsə *başladım*. (Temporale Abfolge)
4. Sən gələndə biz artıq filmi *baxmışıq*. (Vorzeitigkeit im Nebensatz)
5. O, məktəbə gedir, hansında ki, mən də oxumuşam. (Relativsatz mit Ort)
6. Mən kitabı oxuyanda telefon *zəng etdi*. (Temporale Nebensatz)
7. O, evdə qaldı, çünki çox yorulmuş *idi*. (Vergangenheit im Nebensatz)
8. Sən gələndə, o, artıq dərsi *bitirmişdi*. (Plusquamperfekt im Nebensatz)
9. Mən onu tanıyıram, kim ki, çox mehribandır. (Relativpronomen für Personen)
10. Biz gedəcəyik, sonra ki, hava *yaxşılaşacaq*. (Temporale Nebensatz)