แบบฝึกหัดไวยากรณ์ภาษาพม่า

หัวข้อไวยากรณ์ภาษาพม่า

การเรียนรู้ภาษาใหม่ อาจเป็นความพยายามที่ท้าทายแต่คุ้มค่า ภาษาพม่าซึ่งเป็นภาษาจีน-ทิเบตที่พูดส่วนใหญ่ในเมียนมาร์ก็ไม่มีข้อยกเว้น ด้วยคุณสมบัติและโครงสร้างที่เป็นเอกลักษณ์ การเรียน ภาษาพม่าจึงต้องใช้วิธีการอย่างเป็นระบบในการทําความเข้าใจไวยากรณ์ คู่มือนี้สรุปประเด็นสําคัญของ ไวยากรณ์ภาษาพม่า ตามลําดับเชิงตรรกะสําหรับ การเรียนรู้ภาษา โดยเริ่มจากพื้นฐาน เช่น คํานามและบทความ และก้าวไปสู่พื้นที่ที่ซับซ้อนมากขึ้น เช่น กาลและการสร้างประโยค

1. คํานาม:

เริ่มต้นเส้นทางภาษาพม่าของคุณด้วยการเรียนรู้คํานาม ซึ่งรวมถึงการทําความเข้าใจคํานามทั่วไปและคํานามที่เหมาะสมวิธีการระบุพหูพจน์ด้วยเครื่องหมายแทนที่จะเป็นการผันผันบังคับและวิธีที่ตัวจําแนกประเภทจับคู่กับตัวเลข

2. บทความ:

บทความในภาษาพม่าใช้แตกต่างจากภาษาอังกฤษ ภาษาพม่าไม่มีบทความที่แน่นอนและไม่แน่นอน ดังนั้นความแน่นอนจึงแสดงโดยบริบทหรือการแสดงออก และความหมายที่ไม่แน่นอนมักถูกถ่ายทอดด้วยตัวเลขหนึ่งหรืออนุภาคอื่น ๆ

3. คําคุณศัพท์:

คําคุณศัพท์ในภาษาพม่ามีปฏิสัมพันธ์กับคํานามแตกต่างจากภาษาอังกฤษ พวกเขามักจะทําหน้าที่เป็นคํากริยา stative และมักปรากฏหลังคํานามในคําพูด หรือก่อนคํานามที่มีเครื่องหมายระบุแหล่งที่มาในรูปแบบที่เป็นทางการมากขึ้น และคุณยังจะได้เรียนรู้วิธีสร้างการเปรียบเทียบด้วยคําระดับและเครื่องหมายสําหรับ than รวมถึงสุดยอดด้วยรูปแบบเฉพาะ

4. คําสรรพนาม/ตัวกําหนด:

โรนูนและตัวกําหนดเป็นสิ่งจําเป็นในภาษาพม่า พวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงระดับของความสุภาพและความเป็นทางการ และสามารถแทนที่คํานามหรือระบุด้วยคําสาธิตเช่นนี้และนั่น ปริมาณด้วยตัวเลขบวกตัวจําแนกประเภท และการครอบครองด้วยอนุภาคแสดงความเป็นเจ้าของ

5. คํากริยา:

คํากริยาภาษาพม่าไม่ผันคํากริยาสําหรับบุคคลหรือตัวเลข แต่กาล แง่มุม อารมณ์ ขั้ว และความสุภาพจะแสดงด้วยเครื่องหมายและอนุภาคสุดท้ายของประโยค ดังนั้นให้เริ่มด้วยต้นกําเนิดคํากริยาพื้นฐานและอนุภาคหลักที่ใช้ในการพูดในชีวิตประจําวัน

6. กาล:

หลังจากเชี่ยวชาญรูปแบบคํากริยาแล้ว ให้เจาะลึกลงไปว่าภาษาพม่าจัดการกับกาลและแง่มุมอย่างไร ภาษาพม่าอาศัยเครื่องหมายลักษณะและอนุภาคสุดท้ายของประโยคเพื่อแยกแยะปัจจุบัน อดีต อนาคต ความสมบูรณ์ และความตั้งใจ ซึ่งมักใช้ร่วมกับนิพจน์เวลา

7. การเปรียบเทียบที่ตึงเครียด:

การเปรียบเทียบกาลและแง่มุมในภาษาพม่าช่วยในการทําความเข้าใจลําดับและลักษณะของเหตุการณ์ เปรียบเทียบคํากริยาเดียวกันกับอนุภาคและวลีเวลาที่แตกต่างกันเพื่อดูว่าการกระทําที่ต่อเนื่องเสร็จสมบูรณ์เป็นนิสัยและตั้งใจแสดงออกอย่างไร

8. ก้าวหน้า:

โปรเกรสซีฟในภาษาพม่าใช้เพื่อแสดงการกระทําที่กําลังดําเนินอยู่ มันถูกสร้างขึ้นด้วยเครื่องหมายโปรเกรสซีฟที่แนบมากับคํากริยาและปิดท้ายด้วยอนุภาคสุดท้ายของประโยคที่เหมาะสม

9. โปรเกรสซีฟที่สมบูรณ์แบบ:

ความหมายนี้ใช้เพื่อแสดงการกระทําที่ดําเนินต่อไปจนถึงจุดใดจุดหนึ่ง ในภาษาพม่า มันถูกถ่ายทอดโดยการรวมโปรเกรสซีฟเข้ากับเครื่องหมายต่อเนื่องหรือสมบูรณ์และวลีระยะเวลา แทนที่จะเป็นรูปแบบเฉพาะเพียงรูปแบบเดียว

10. เงื่อนไข:

เงื่อนไขแสดงสถานการณ์สมมุติฐานและผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ ในภาษาพม่า พวกมันถูกสร้างขึ้นด้วยเครื่องหมายเงื่อนไขใน protasis และอนุภาคสุดท้ายของประโยคที่เหมาะสมในประโยคผลลัพธ์ และเป็นส่วนสําคัญของไวยากรณ์ที่จะเพิ่มความแตกต่างให้กับทักษะทางภาษาของคุณ

11. คําวิเศษณ์:

คําวิเศษณ์ในภาษาพม่าปรับเปลี่ยนคํากริยา คําคุณศัพท์ หรือคําวิเศษณ์อื่นๆ โดยทั่วไปจะปรากฏก่อนวลีคํากริยาและให้ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะสถานที่เวลาระดับและอื่น ๆ ซึ่งมักใช้อนุภาคเฉพาะหรือคําวิเศษณ์คงที่

12. คําบุพบท:

คําบุพบทเชื่อมโยงคําและวลีเข้าด้วยกัน ภาษาพม่าใช้คําบุพบทแทนคําบุพบท และสิ่งเหล่านี้ตามคํานามเพื่อแสดงความสัมพันธ์ของเวลา สถานที่ ทิศทาง ดนตรีประกอบ และอื่นๆ

13. ประโยค:

สุดท้ายฝึกสร้างประโยค โดยทั่วไปภาษาพม่าเป็นคํากริยาวัตถุหัวเรื่องและอาศัยอนุภาคสุดท้ายของประโยคและโครงสร้างความคิดเห็นของหัวข้อดังนั้นขั้นตอนนี้จึงเกี่ยวข้องกับการใช้ประเด็นไวยากรณ์ที่เรียนรู้ก่อนหน้านี้ทั้งหมดในบริบทเพื่อสร้างภาษาพม่าที่ถูกต้องและเป็นธรรมชาติ