แบบฝึกหัดไวยากรณ์ทมิฬ

ภาษาทมิฬเป็นภาษาที่มีชีวิตชีวาและอุดมไปด้วยการพูดเป็นหลักในอินเดียใต้และศรีลังกา มันเป็นที่รู้จักสําหรับสคริปต์ที่ไม่ซ้ํากันและระบบไวยากรณ์ที่ซับซ้อน การเรียนรู้ภาษาทมิฬอาจเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจ แต่ต้องใช้วิธีการที่มีโครงสร้างเพื่อทําความเข้าใจไวยากรณ์ ซึ่งรวมถึงการทําความเข้าใจกาลคํากริยาคํานามบทความสรรพนาม / ตัวกําหนดคําคุณศัพท์คําวิเศษณ์เงื่อนไขคําบุพบทและโครงสร้างประโยค

1. คํานาม:

เริ่มต้นการเรียนรู้ภาษาทมิฬของคุณด้วยคํานามเนื่องจากเป็นส่วนประกอบสําคัญของภาษาใด ๆ ในภาษาทมิฬคํานามแบ่งออกเป็นสองประเภท: uyirmei (มีชีวิต) และ mei (ไม่มีชีวิต) นอกจากนี้ยังมีการผันรูปที่แตกต่างกันตามจํานวนและกรณี

2. สรรพนาม/ตัวกําหนด:

หลังจากเชี่ยวชาญคํานามแล้วให้ไปที่สรรพนามและตัวกําหนด พวกเขาใช้เพื่ออ้างถึงใครบางคนหรือสิ่งที่กล่าวถึงแล้วหรือระบุได้ง่าย ในภาษาทมิฬสรรพนามมีความเป็นกลางทางเพศและผันแปรสําหรับจํานวนและกรณี

3. คํากริยา:

คํากริยาในภาษาทมิฬแบ่งออกเป็นสองประเภท: คํากริยาชั่วคราวและคํากริยาที่ไม่สื่อความหมาย การทําความเข้าใจว่าพวกเขาทํางานอย่างไรเป็นสิ่งสําคัญเนื่องจากแสดงถึงการกระทําในประโยค

4. กาล:

ทมิฬมีกาลพื้นฐานสามประการ: อดีตปัจจุบันและอนาคต แต่ละกาลมีรูปแบบที่แตกต่างกันสําหรับเอกพจน์และพหูพจน์เช่นเดียวกับบุคคลที่แตกต่างกัน การทําความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เป็นสิ่งสําคัญสําหรับการสร้างประโยคที่ถูกต้อง

5. การเปรียบเทียบที่ตึงเครียด:

เมื่อคุณเข้าใจกาลพื้นฐานแล้วคุณสามารถก้าวไปสู่การเปรียบเทียบที่ตึงเครียดได้ สิ่งนี้ต้องการการเปรียบเทียบการกระทําที่แตกต่างกันในกาลที่แตกต่างกันซึ่งเป็นสิ่งสําคัญสําหรับการใช้ภาษาขั้นสูง

6. คําคุณศัพท์:

คําคุณศัพท์ในภาษาทมิฬเช่นในภาษาอังกฤษอธิบายหรือแก้ไขคํานาม พวกเขาเห็นด้วยกับคํานามที่พวกเขาแก้ไขในกรณีจํานวนและเพศ

7. บทความ:

ภาษาทมิฬไม่มีคำนำหน้านามที่แน่นอนหรือไม่มีกำหนดเช่น ‘a’, ‘an’ หรือ ‘the’ อย่างไรก็ตามการทําความเข้าใจวิธีการแทนที่เป็นสิ่งสําคัญสําหรับการสร้างประโยค

8. คําวิเศษณ์:

คําวิเศษณ์แก้ไขคํากริยาคําคุณศัพท์หรือคําวิเศษณ์อื่น ๆ พวกเขาสามารถแสดงมารยาทสถานที่เวลาความถี่ระดับและอื่น ๆ

9. คําบุพบท:

คําบุพบทใช้เพื่อเชื่อมโยงคํานามคําสรรพนามหรือวลีกับคําอื่น ๆ ภายในประโยค พวกเขาแสดงความสัมพันธ์ของสถานที่ทิศทางเวลาลักษณะสาเหตุและระดับ

10. เงื่อนไข:

เงื่อนไขคือประโยคที่แสดงสถานการณ์สมมุติและผลที่ตามมา ในภาษาทมิฬเงื่อนไขจะเกิดขึ้นจากรูปแบบคํากริยาและคําสันธานเฉพาะ

11. ก้าวหน้าและสมบูรณ์แบบ:

สิ่งเหล่านี้เป็นแง่มุมของกาลที่แสดงถึงการกระทําหรือการกระทําที่ต่อเนื่องที่กําลังดําเนินอยู่ แต่ตอนนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว พวกเขาเป็นสิ่งจําเป็นสําหรับการแสดงระยะเวลาและความต่อเนื่องของการกระทํา

12. ประโยค:

สุดท้ายการทําความเข้าใจโครงสร้างของประโยคในภาษาทมิฬเป็นสิ่งสําคัญ ภาษาทมิฬเป็นไปตามลําดับคํา Subject-Object-Verb (SOV) นอกจากนี้การทําความเข้าใจประโยคผสมและประโยคที่ซับซ้อนจะช่วยปรับปรุงคําสั่งโดยรวมของภาษา