1. من به مدرسه رفتم *زیرا* هوا بارانی بود. (여기서 ‘زیرا’는 원인이나 이유를 나타내는 접속사입니다.)
2. او کتاب خواند *وقتی* که تلویزیون روشن بود. (시간을 나타내는 접속사 ‘وقتی’를 사용하세요.)
3. ما بیرون رفتیم *اگر* که باران نمی‌بارید. (‘اگر’는 조건을 나타내는 접속사입니다.)
4. او دیر رسید *اما* همه هنوز منتظر بودند. (‘اما’는 대조를 나타냅니다.)
5. من نوشتم *تا* معلم من خوشحال شود. (‘تا’는 목적을 나타내는 접속사입니다.)
6. او به من گفت *که* فردا می‌آید. (‘که’는 명사절 접속사입니다.)
7. من منتظر ماندم *چون* او دیر کرد. (‘چون’은 이유를 나타냅니다.)
8. ما به پارک رفتیم *در حالی که* هوا سرد بود. (‘در حالی که’는 동시 진행을 나타냅니다.)
9. او درس خواند *قبل از اینکه* امتحان شروع شود. (‘قبل از اینکه’는 시간적 선행을 나타냅니다.)
10. من نمی‌روم *اگر* باران ببارد. (‘اگر’ 조건을 다시 한 번 연습하세요.)

1. وقتی که من به خانه رسیدم، او *خوابیده بود*. (과거 완료 시제를 사용하세요.)
2. اگر او زودتر می‌آمد، ما *شروع کرده بودیم*. (가정법 과거 완료 사용하기.)
3. من فکر می‌کنم که او *می‌آید*. (현재 시제 예측 표현.)
4. او گفت که دیروز فیلمی *دیده است*. (과거 완료 시제와 현재 완료 시제 중 맞는 것을 고르세요.)
5. ما می‌دانیم که او فردا *خواهد آمد*. (미래 시제 표현.)
6. وقتی که باران شروع شد، ما *خانه را ترک کردیم*. (과거 단순 시제.)
7. اگر من پول داشتم، به سفر *می‌رفتم*. (가정법 현재 시제.)
8. او گفته است که کتاب را *خوانده است*. (현재 완료 시제.)
9. من مطمئنم که آنها فردا *خواهند رفت*. (미래 시제.)
10. وقتی که تلفن زنگ زد، من *مشغول صحبت کردن بودم*. (과거 진행 시제.)