1. Es gribu ēst, *bet* man nav laika. (Usa la congiunzione che indica contrasto)
2. Viņš skrēja ātri, *un* viņa draugs sekoja viņam. (Usa la congiunzione che indica aggiunta)
3. Es varu palīdzēt tev, *vai* tu gribi to izdarīt pats? (Usa la congiunzione che indica alternativa)
4. Viņa dziedāja, *tāpēc* visi klausījās uzmanīgi. (Usa la congiunzione che indica causa o conseguenza)
5. Mēs varam iet pastaigā, *vai* palikt mājās. (Usa la congiunzione che indica scelta)
6. Viņi spēlēja futbolu, *bet* laika apstākļi bija slikti. (Usa la congiunzione che indica opposizione)
7. Es nopirku maizi, *un* arī pienu. (Usa la congiunzione che unisce elementi)
8. Vai tu gribi kafiju, *vai* tēju? (Usa la congiunzione per offrire due opzioni)
9. Mēs ieradāmies agri, *tāpēc* pasākums vēl nebija sācies. (Usa la congiunzione che indica causa)
10. Viņš var nākt ar mums, *bet* viņam jāstrādā. (Usa la congiunzione che indica condizione o contrasto)

1. Es palikšu mājās, *jo* ārā līst lietus. (Usa la congiunzione che indica causa)
2. Viņa atnāca, *kad* mēs jau bijām sākuši ēst. (Usa la congiunzione temporale)
3. Es nevaru iet, *tāpēc ka* esmu slims. (Usa la congiunzione che indica motivo)
4. Viņš strādā, *lai* nopelnītu naudu. (Usa la congiunzione finale)
5. Mēs gaidīsim, *kamēr* viņa atgriezīsies. (Usa la congiunzione che indica durata temporale)
6. Es domāju, *ka* viņš ir gudrs. (Usa la congiunzione che introduce una proposizione oggettiva)
7. Ja tu gribi, *tad* es tev palīdzēšu. (Usa la congiunzione condizionale)
8. Es palikšu, *lai gan* man ir daudz darba. (Usa la congiunzione concessiva)
9. Viņš iznāca no mājas, *kad* saule rietēja. (Usa la congiunzione temporale)
10. Mēs dosimies ceļā, *kad* būs silts laiks. (Usa la congiunzione temporale)