1. Ég komst ekki í vinnuna *vegna* veðurs. (Indica la causa, “a causa di”)
2. Hann fékk veikindi *vegna* streitu. (Usa la preposizione per esprimere “a causa di”)
3. Þau urðu seint *vegna* umferðar. (Preposizione per “a causa di”)
4. Við fórum ekki í sund *vegna* kulda. (Segnala la causa con la preposizione corretta)
5. Hún var fjarverandi *vegna* veikinda. (Indica il motivo con la preposizione “a causa di”)
6. Kennslan var aflýst *vegna* veðurs. (Usa la preposizione che indica la causa)
7. Hann mátti ekki koma *vegna* veikinda. (Preposizione che spiega il motivo dell’assenza)
8. Flugið seinkaði *vegna* bilunar. (Indica la causa del ritardo)
9. Við náðum ekki að hitta hann *vegna* fundar. (Preposizione che spiega il motivo)
10. Maturinn varð kaldur *vegna* rafmagnsleysis. (Segnala la causa con la preposizione corretta)

1. Hún gat ekki komið *þar sem* hún var veik. (Usa la preposizione che significa “poiché/perché”)
2. Ég fór heim snemma *því að* ég var þreyttur. (Preposizione subordinante causale “perché”)
3. Við hættum að spila *af því að* það byrjaði að rigna. (Preposizione subordinata di causa)
4. Hann var glaður *af því að* hann fékk vinnu. (Usa la congiunzione causale)
5. Hún grét *þar sem* hún var sorgmædd. (Preposizione causale, “poiché”)
6. Þau komu ekki *því að* bíllinn bilaði. (Congiunzione che indica la causa)
7. Ég gat ekki sofið *af því að* það var hávaðasamt. (Motivo dell’azione, “perché”)
8. Við vorum sein *þar sem* við týndum okkur. (Spiegare la causa con la preposizione subordinata)
9. Hann fékk sekt *af því að* hann ók of hratt. (Usa la congiunzione causale)
10. Hún hló *þar sem* brandarinn var fyndinn. (Preposizione che indica la ragione)