1. Mən evə getdim *və* kitab oxudum. (Usa la congiunzione che significa “e”)
2. O gəlmək istəyirdi, *amma* hava pis idi. (Usa la congiunzione che indica contrasto “ma”)
3. Biz parkda oynadıq, *və* sonra yemək yedik. (Usa la congiunzione “e” per collegare due azioni)
4. O, çox çalışır, *çünki* imtahan var. (Usa la congiunzione causale “perché”)
5. Sən kitabı oxudun, *amma* mən hələ başlamamışam. (Usa la congiunzione “ma”)
6. Mən evdə qaldım *və* film izlədim. (Usa la congiunzione “e”)
7. O, məktəbə getdi, *amma* dərsə gecikdi. (Usa la congiunzione “ma”)
8. Mənim bacım piano çalır, *və* mən gitara. (Usa la congiunzione “e”)
9. Uşaqlar oynayırdılar, *çünki* hava gözəl idi. (Usa la congiunzione causale “perché”)
10. O, gəlmək istədi, *amma* işi vardı. (Usa la congiunzione “ma”)

1. Mən bilirəm *ki* sən həmişə doğru danışırsan. (Usa la congiunzione subordinante “che”)
2. O, dedi *ki* sabah görüşəcəyik. (Usa la congiunzione “che”)
3. Mən inanıram *ki* hər şey yaxşı olacaq. (Usa la congiunzione “che”)
4. Sən başa düşməlisən *ki* bu çox vacibdir. (Usa la congiunzione “che”)
5. O, düşündü *ki* evə getmək lazımdır. (Usa la congiunzione “che”)
6. Mən xatırlayıram *ki* uşaqlıqda çox oynayırdıq. (Usa la congiunzione “che”)
7. O, bilir *ki* iş çoxdur. (Usa la congiunzione “che”)
8. Biz gözləyirik *ki* sən gələsən. (Usa la congiunzione “che”)
9. Mən istəyirəm *ki* sən xoşbəxt olasan. (Usa la congiunzione “che”)
10. O, ümid edir *ki* hər şey düzələcək. (Usa la congiunzione “che”)