1. Saya akan pergi ke pasar *apabila* hujan berhenti. (Usa la congiunzione temporale “quando”)
2. Dia tidak datang ke sekolah *kerana* dia sakit. (Usa la congiunzione causale “perché”)
3. Kami makan malam *sebelum* menonton filem. (Usa la congiunzione temporale “prima di”)
4. Mereka tinggal di rumah *semasa* cuti sekolah. (Usa la congiunzione temporale “mentre”)
5. Saya belajar dengan tekun *supaya* dapat lulus peperiksaan. (Usa la congiunzione finale “affinché”)
6. Dia tidur awal *kerana* esok ada peperiksaan. (Usa la congiunzione causale “perché”)
7. Kami akan pergi berjalan-jalan *selepas* hujan reda. (Usa la congiunzione temporale “dopo”)
8. Adik menangis *apabila* dia jatuh. (Usa la congiunzione temporale “quando”)
9. Saya berhenti kerja *kerana* mahu sambung belajar. (Usa la congiunzione causale “perché”)
10. Kita mesti bersabar *sementara* menunggu bas. (Usa la congiunzione temporale “mentre”)

1. Lelaki *yang* memakai baju merah itu guru saya. (Usa il pronome relativo “che”)
2. Buku *yang* saya baca sangat menarik. (Usa il pronome relativo “che”)
3. Saya tahu perempuan *yang* kamu jumpa semalam. (Usa il pronome relativo “che”)
4. Dia berkata bahawa dia *akan* datang esok. (Usa la parola “will” in malese)
5. Kami percaya bahawa mereka *boleh* membantu kita. (Usa il verbo modale “potere”)
6. Saya harap kamu *akan* berjaya dalam ujian. (Usa il verbo modale “will”)
7. Lelaki itu ialah orang *yang* saya kenal sejak kecil. (Usa il pronome relativo “che”)
8. Saya tahu bahawa kamu *suka* makan durian. (Usa il verbo “piacere”)
9. Kanak-kanak *yang* bermain di taman itu adik saya. (Usa il pronome relativo “che”)
10. Dia cakap bahawa dia *tidak* faham soalan itu. (Usa la negazione “non”)