1. *ใคร* กำลังโทรหาฉันอยู่? (Chi) – usato per chiedere una persona generica.
2. ฉันต้องการ *บางคน* มาช่วยทำงานนี้ (Qualcuno) – usato per indicare una persona non specifica.
3. คุณเห็น *อะไร* บนโต๊ะไหม? (Qualcosa) – usato per indicare una cosa non specifica.
4. *ทุกคน* รักเขา (Tutti) – usato per riferirsi a tutte le persone.
5. เราไม่พบ *ที่ไหน* ที่ปลอดภัย (Dove) – usato per indicare un luogo indefinito.
6. ฉันไม่รู้ว่า *เมื่อไหร่* เขาจะกลับมา (Quando) – usato per indicare un tempo indefinito.
7. *บางอย่าง* ในกล่องนี้น่าสนใจมาก (Qualcosa) – usato per indicare un oggetto non specifico.
8. *ไม่มีใคร* มาที่งานปาร์ตี้ (Nessuno) – usato per indicare l’assenza di persone.
9. คุณอยากไป *ที่ไหน* ในวันหยุด? (Dove) – usato per chiedere un luogo generico.
10. *ใครบางคน* ได้ส่งจดหมายถึงคุณ (Qualcuno) – usato per indicare una persona sconosciuta.

1. ฉันจะบอก *ใคร* ก็ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ (Chiunque) – usato per indicare una persona qualsiasi.
2. *ทุกอย่าง* ในตู้เย็นหมดอายุแล้ว (Tutto) – usato per indicare tutte le cose.
3. คุณสามารถเลือก *อันไหน* ก็ได้ (Qualunque) – usato per indicare una scelta generica.
4. *ไม่มีอะไร* สำคัญไปกว่านี้ (Niente) – usato per negare l’esistenza di cose.
5. *ใครๆ* ก็ชอบอาหารไทย (Tutti) – usato in senso generale per tutte le persone.
6. ฉันไม่เห็น *ใครเลย* ในสวนสาธารณะ (Nessuno) – usato per indicare assenza totale.
7. *บางคน* คิดว่าภาษาไทยยาก (Alcuni) – usato per indicare un gruppo non specifico.
8. เธอรู้ไหมว่า *อะไร* ทำให้เขาเสียใจ? (Cosa) – usato per chiedere una cosa specifica ma non definita.
9. *ที่ไหนสักแห่ง* จะมีทางออก (Da qualche parte) – usato per indicare un luogo non specifico ma esistente.
10. ฉันต้องการ *บางสิ่ง* ที่จะช่วยฉันเรียนภาษา (Qualcosa) – usato per indicare un oggetto indefinito.