1. Eğer hava güzel *olursa*, dışarı çıkarız. (Usa la forma condizionale di “olmak” per indicare “se”)
2. Sen *ders çalışırsan*, sınavı geçersin. (Condizione per il successo nell’esame)
3. Eğer erken *gelirsen*, birlikte kahvaltı yaparız. (Condizionale di “gelmek”)
4. O seni ararsa, ben de *giderim*. (Condizionale di “gitmek”)
5. Eğer yağmur *yağarsa*, dışarı çıkmayız. (Condizionale di “yağmak”)
6. Eğer çok çalışırsan, daha iyi *olursun*. (Condizionale di “olmak” per miglioramento)
7. Eğer bana yardım edersen, işi hızlıca *bitiririm*. (Condizionale di “bitirmek”)
8. Eğer erken *yatarak*, dinlenirsin. (Condizionale di “yatmak”)
9. Eğer bu kitabı *okursan*, çok şey öğrenirsin. (Condizionale di “okumak”)
10. Eğer biraz sabırlı *olursan*, her şey düzelir. (Condizionale di “olmak”)

1. Bugün hava çok *güzel*. (Aggettivo per descrivere il tempo)
2. Ben her sabah kahve *içerim*. (Indicativo presente di “içmek”)
3. O kitapları çok *seviyor*. (Presente continuato di “sevmek”)
4. Biz genellikle sinemaya *gideriz*. (Indicativo presente di “gitmek”)
5. Annem pazardan taze sebze *alır*. (Indicativo presente di “almak”)
6. Çocuklar parkta mutlu *oynarlar*. (Indicativo presente di “oynamak”)
7. İstanbul Türkiye’nin en büyük *şehridir*. (Essere – indicativo presente)
8. Öğrenciler derslere düzenli olarak *katılırlar*. (Indicativo presente di “katılmak”)
9. O, çok güzel *şarkı söyler*. (Indicativo presente di “şarkı söylemek”)
10. Biz hafta sonları genellikle evde *kalırız*. (Indicativo presente di “kalmak”)