تمرینات گرامر خمر

مباحث گرامر خمر

یادگیری یک زبان جدید می تواند یک تلاش چالش برانگیز و در عین حال ارزشمند باشد. خمر، یک زبان اتروآسیایی که عمدتا در کامبوج صحبت می شود، از این قاعده مستثنی نیست. یادگیری خمر با ساختار تحلیلی و ذرات متمایز خود نیاز به رویکردی سیستماتیک برای درک چگونگی ساخت معنا بدون عطف دارد. این راهنما حوزه های کلیدی گرامر خمر را در یک توالی منطقی برای یادگیری زبان تشریح می کند، از اصول اولیه مانند اسم ها و مقالات شروع می شود و به حوزه های پیچیده تر مانند زمان ها و ساخت جمله می رسد.

1. اسم ها:

سفر زبان خمر خود را با یادگیری اسم ها آغاز کنید. این شامل درک اسامی رایج و خاص، اینکه چگونه کثرت اغلب با کمیت کننده ها، طبقه بندی کننده ها یا تکرار به جای عطف نشان داده می شود، و عدم وجود جنسیت یا مورد دستوری است.

2. مقالات:

خمر مانند انگلیسی از حروف معین یا نامعین استفاده نمی کند. قطعیت از طریق زمینه یا اثبات هایی مانند នេះ this و នោះ بیان می شود که در حالی که نامشخص بودن را می توان با عدد មួយ یک یا کلماتی مانند មួយចំនួន برخی نشان داد.

3. صفت ها:

صفت ها در خمر معمولا از اسم های آنها پیروی می کنند و می توانند به عنوان افعال ثابت در محمول ها عمل کنند. نشانگرهای مدرک و مقایسه را بیاموزید، مانند ណាស់ بسیار، ជាង برای مقایسه، و ជាងគេ برای برتر، و همچنین تکرار برای تأکید.

4. ضمایر / تعیین کننده ها:

ضمایر و تعیین کننده ها در خمر ضروری هستند و سطوح رسمی و روابط اجتماعی را منعکس می کنند. تسلط به ضمایر شخصی، نمایشی ها، کمیت کننده ها، اعداد با طبقه بندی کننده ها و مالکیت با استفاده از របស់ یا دنباله های اسم-اسم برای برقراری ارتباط واضح و مناسب

5. فعل ها:

افعال خمری برای شخص یا زمان صرف نمی شوند. جنبه، زمان و حالت با ذرات و قیدهایی مانند កំពុង پیشرونده، បាន تکمیل شده یا گذشته، នឹង آینده یا قصد، ទើប فقط، و តែង عادی، همراه با ساختارهای فعل سریال و استفاده محدود از مفصل مانند ជា برای طبقه بندی و នៅ برای مکان.

6. تنش ها:

پس از تسلط بر کاربرد فعل، بررسی کنید که خمر چگونه زمان را بدون زمان های عطفی بیان می کند. حال اغلب بدون علامت است، گذشته معمولا با បាន یا عبارات زمانی نشان داده می شود، و آینده یا قصد با នឹង یا زمینه نشان داده می شود، با تفاوت های ظریف کامل که اغلب با ហើយ قبلا مشخص می شود.

7. مقایسه تنش:

مقایسه زمان و جنبه در خمر به جای تغییرات فعل، بر ذرات و قیدها متمرکز است. استفاده از یک فعل با ذراتی مانند បាន، នឹង و កំពុង در زمینه های مختلف، نحوه بیان توالی رویدادها را روشن می کند.

8. پیشرو:

مترقی در خمر برای بیان اقدامات جاری استفاده می شود. با قرار دادن កំពុង قبل از فعل اصلی، با اختیاری តែ برای تأکید تشکیل می شود و ممکن است برای وضوح با عبارات زمانی ترکیب شود.

9. پیشرفته کامل:

این برای بیان اقداماتی استفاده می شود که تا یک نقطه خاص در حال انجام بوده اند. در خمر، تداوم تا کنون را می توان با កំពុង نشان داد … មក یا បាន + فعل + មក همراه با عبارات مدت، بسته به زمینه و تأکید.

10. شرایط:

شرطی ها موقعیت ها و نتایج فرضی را بیان می کنند. خمر معمولا از បើ یا ប្រសិនបើ برای اگر در بند شرط استفاده می کند، با نتیجه اغلب با ذراتی مانند នោះ یا مودال های مناسب برای تفاوت های ظریف مشخص می شود.

11. قیدها:

قیدها در خمر افعال، صفت ها یا سایر قیدها را تغییر می دهند و شامل روش، مکان، زمان و درجه می شوند. موقعیت انعطاف پذیر است، با قیدهای زمانی که اغلب در ابتدای آن قرار دارند، اغلب بعد از فعل و کلمات درجه ای مانند ណាស់ و បន្តិច شدت شکل می دهند.

12. حروف اضافه:

حروف اضافه کلمات و عبارات را به هم پیوند می دهند تا روابط زمان، مکان و جهت را نشان دهند. خمر از مواردی مانند នៅ at or in، ទៅ to، ពី from، و اشکال رابطه ای مانند ខាងក្រោយ behind و លើ on، اغلب در ترکیب با اسم های مکان استفاده می کند.

13. احکام:

در نهایت، تمرین ساختن جملات. خمر با ساختارهای مکرر موضوع-نظر به سمت نظم SVO گرایش دارد. تسلط به نفی با មិន … ទេ در کاربرد استاندارد و اشکال محاوره ای رایج، الزامات با ذراتی مانند សូម، و ادغام تمام نقاط گرامری که قبلا آموخته شده اند در زمینه.