تمرینات گرامر تلوگو

مباحث گرامر تلوگو

یادگیری یک زبان جدید می تواند یک تلاش چالش برانگیز و در عین حال ارزشمند باشد. تلوگو، یک زبان دراویدی که عمدتا در ایالت های آندرا پرادش و تلانگانا هند صحبت می شود، از این قاعده مستثنی نیست. یادگیری تلوگو با ویژگی ها و ساختارهای منحصر به فرد خود نیاز به رویکردی سیستماتیک برای درک دستور زبان آن دارد. این راهنما حوزه های کلیدی گرامر تلوگو را در یک توالی منطقی برای یادگیری زبان تشریح می کند، از اصول اولیه مانند اسم ها و مقالات شروع می شود و به حوزه های پیچیده تر مانند زمان ها و ساخت جمله می رسد.

1. اسم ها:

سفر زبان تلوگو خود را با یادگیری اسم ها آغاز کنید. این شامل درک دسته بندی های مختلف اسم ها، مانند اسامی مشترک و خاص، اشکال مفرد و جمع آنها، و نحوه اتصال نشانگرهای حروف به اسم ها برای نشان دادن روابطی مانند شیء، مالکیت، مکان و جهت است.

2. مقالات:

تلوگو مانند انگلیسی از حروف معین یا نامشخص استفاده نمی کند. قطعیت و عدم قطعیت از طریق زمینه یا با استفاده از اثباتاتی مانند این و آن بیان می شود و عدد می تواند مانند یک فااصل نامعین عمل کند.

3. صفت ها:

در تلوگو، صفت ها معمولا قبل از اسامی هستند که اصلاح می کنند. اشکال صفت رایج، فعل صفت و نحوه ایجاد مقایسه با استفاده از کلماتی مانند more و than و همچنین صفات برتر با استفاده از عباراتی مانند very یا most در یک گروه را بیاموزید.

4. ضمایر / تعیین کننده ها:

ضمایر و تعیین کننده ها در تلوگو ضروری هستند. ضمایر شخصی، اثباتی و پرسشی و همچنین کمیت ها و مالکیت ها را مطالعه کنید. مالکیت با نشانگرهای جنسی یا اشکال مالکیت نشان داده می شود و استفاده صحیح برای ارتباط موثر و سطوح افتخاری مناسب ضروری است.

5. فعل ها:

افعال تلوگو با توجه به زمان، جنبه، حالت، شخص، عدد و گاهی اوقات جنسیت یا سطح افتخاری تغییر شکل می دهند. با ریشه های فعل پایه و اشکال حال، گذشته و آینده شروع کنید، سپس الزامات رایج و اسامی فعلی مورد استفاده برای توابع مصدر مانند را بیاموزید.

6. تنش ها:

پس از تسلط بر فرم های اولیه فعل، عمیق تر به زمان و جنبه تلوگو بپردازید. درک کنید که زمان های حال، گذشته و آینده چگونه کار می کنند، همراه با معانی کامل و عادی، و اینکه چگونه عناصر کمکی به تفاوت های ظریف کمک می کنند.

7. مقایسه تنش:

مقایسه زمان ها در تلوگو به درک توالی و جنبه رویدادها کمک می کند. صرف یک فعل در حال، گذشته، آینده و کاربردهای کامل یا عادی، درک واضح تری از نحوه بیان زمان به زبان تلوگو ارائه می دهد.

8. پیشرو:

مترقی در تلوگو بیانگر کنش های مداوم است و با ساقه فعل به علاوه نشانگر پیشرونده و پایان های شخصی شکل می گیرد. به عنوان مثال، من می آیم با یک ساقه پیشرونده و پایان مناسب شکل گرفته است.

9. پیشرفته کامل:

اعمالی که تا یک نقطه خاص ادامه داشته اند معمولا با استفاده از شکل پیشرونده همراه با عبارات زمانی مانند از زمان یا با ترکیب پیشرو با معنای کمکی بیان می شوند تا در زمان مناسب باشند.

10. شرایط:

شرطی ها موقعیت های فرضی و نتایج احتمالی انها را بیان می کنند. تلوگو از پایانه های شرطی و ذرات به معنای if استفاده می کند که برای ساخت جملات ظریف تر مهم هستند.

11. قیدها:

قیدها در تلوگو افعال، صفت ها یا سایر قیدها را تغییر می دهند. آنها اطلاعاتی در مورد روش، مکان، زمان، درجه و موارد دیگر ارائه می دهند و بسیاری از آنها از صفت هایی با پایان قید اختصاصی تشکیل شده اند.

12. حروف اضافه:

تلوگو در درجه اول از حروف اضافه به جای حروف اضافه استفاده می کند. اینها از عبارت اسم یا اسم پیروی می کنند و روابط زمان، مکان، جهت، همراهی و موارد دیگر را بیان می کنند، اغلب در ترکیب با نشانگرهای مورد.

13. احکام:

در نهایت، تمرین ساختن جملات. تلوگو به طور کلی از ترتیب فعل مفعول فاعل پیروی می کند و جمله سازی شامل استفاده از تمام نقاط گرامری آموخته شده قبلی در متن است و درک جامع زبان را تضمین می کند.