1. O *geldi* ve ben de onu bekliyordum. (verbo pasado de «venir»)
2. Ali çalıştı *ama* sınavı geçemedi. (conjunción que indica contraste)
3. Hava çok soğuktu *ve* biz dışarı çıkmadık. (conjunción que une dos ideas)
4. Sen gel *ve* ben de sana yardım edeceğim. (conjunción para unir acciones simultáneas)
5. Kitapları okudum *ve* notlar aldım. (conjunción para sumar acciones)
6. O yemeği pişirdi *ama* kimse beğenmedi. (conjunción para contraponer ideas)
7. Film çok uzundu *ama* çok güzeldi. (conjunción para expresar contraste)
8. Çalıştık *ve* sonunda başarılı olduk. (conjunción para indicar consecuencia y suma)
9. Ders çalışıyorum *ve* müzik dinliyorum. (conjunción para acciones simultáneas)
10. Sen dışarı çık *ve* ben de seni bekleyeceğim. (conjunción para unir órdenes o invitaciones)

1. Eğer yağmur yağarsa, biz *evde kalırız*. (acción condicional, «nosotros quedamos»)
2. Sen gelirsen, ben *hazırlanırım*. (acción condicional, «yo me preparo»)
3. Ders çalışırken, telefonumu *kapatırım*. (acción simultánea, «apago»)
4. Okula gitmeden önce kahvaltı *yaparım*. (acción antes de otra, «yo desayuno»)
5. Film bitince, eve *döneriz*. (acción temporal, «nosotros volvemos»)
6. Eğer zamanın varsa, birlikte *gezebiliriz*. (condicional, «podemos pasear»)
7. Yağmur durunca, dışarı *çıkarız*. (temporal, «salimos»)
8. Dersler bittikten sonra, arkadaşlarımla *buluşurum*. (temporal, «yo me encuentro»)
9. Eğer hasta olursan, doktora *gidersin*. (condicional, «tú vas»)
10. Okuldan sonra, sinemaya *gideriz*. (temporal, «nosotros vamos»)