1. ถ้าเขา *เรียน* มากกว่านี้ ตอนนี้เขาคงมีงานดี (El verbo «เรียน» está en pasado, indica una condición no cumplida en el pasado con resultado en el presente).
2. ถ้าฉัน *ไป* ที่นั่นเมื่อวานนี้ ฉันคงเจอเขา (Usa el verbo en pasado para la condición y resultado en presente).
3. ถ้าเรารู้จักกันตั้งแต่เด็ก เรา *เป็น* เพื่อนที่ดีแน่นอน (El verbo en presente indica el resultado actual de una situación pasada).
4. ถ้าคุณ *บอก* ฉันก่อน ฉันจะช่วยคุณได้ (El verbo en pasado indica la condición que no se cumplió).
5. ถ้าเขาไม่ *ลืม* กุญแจ เขาคงอยู่ในบ้านตอนนี้ (Condición pasada con consecuencia presente).
6. ถ้าเธอ *ฝึก* ภาษาไทยมากขึ้น ตอนนี้เธอคงพูดได้คล่อง (Condición en pasado con resultado actual).
7. ถ้าเรา *ออก* จากบ้านเร็วกว่า เราคงไม่เจอรถติด (Condición pasada, resultado presente).
8. ถ้าแม่ของฉัน *ไม่ป่วย* ตอนนี้เราคงไปเที่ยวด้วยกัน (Condición no cumplida en pasado con consecuencia actual).
9. ถ้าฉัน *ซ่อม* รถก่อนวันนี้ ฉันคงไม่ต้องเดินไปทำงาน (Condición en pasado, resultado presente).
10. ถ้าเขา *ฟัง* คำแนะนำ ตอนนี้เขาคงไม่เจอปัญหา (Condición pasada, resultado actual).

1. ถ้าฉัน *มี* เวลามากกว่านี้ ฉันจะไปเที่ยวเมื่อปีที่แล้ว (La condición es en presente, pero el resultado es en pasado).
2. ถ้าเขา *ขยัน* ตอนนี้เขาคงเรียนจบปีที่แล้ว (Condición presente con resultado pasado).
3. ถ้าเรารู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ เราคงตัดสินใจต่างไป (Condición presente con resultado pasado).
4. ถ้าคุณ *ช่วย* ฉัน ตอนนั้น ฉันคงไม่ลำบาก (Condición presente con consecuencia en pasado).
5. ถ้าเธอ *เข้าใจ* กฎเกณฑ์ดี ตอนนั้นเธอคงไม่ผิด (Condición presente con resultado pasado).
6. ถ้าเขา *ไม่ทำงานหนัก* ตอนนี้เขาคงไม่ได้รับรางวัลเมื่อปีที่แล้ว (Condición presente con resultado pasado).
7. ถ้าเรามีเงินมากขึ้น ตอนนั้นเราคงซื้อบ้าน (Condición en presente con resultado en pasado).
8. ถ้าฉัน *รู้* เรื่องนี้ตอนนั้น ฉันคงไม่เสียใจ (Condición presente, resultado pasado).
9. ถ้าเขา *ไม่ลืม* วันนัด ตอนนั้นเราคงเจอกัน (Condición presente con resultado pasado).
10. ถ้าเธอ *ฟัง* คำพูดฉันดี ๆ ตอนนั้นเธอคงไม่ทำผิด (Condición presente con resultado en pasado).