Ejercicio 1: Uso del verbo auxiliar «sedang» para acciones en progreso
2. Kami *sedang* belajar Bahasa Melayu. (Acción en progreso en presente)
3. Saya *sedang* menulis surat. (Acción que está pasando en este momento)
4. Mereka *sedang* bermain bola. (Indica una acción en curso)
5. Adik *sedang* tidur sekarang. (Acción que ocurre en el instante)
6. Ibu *sedang* memasak di dapur. (Acción presente progresiva)
7. Encik Ali *sedang* membaca buku. (Acción que está realizando)
8. Kami *sedang* menonton televisyen. (Acción en desarrollo)
9. Dia *sedang* berjalan ke sekolah. (Acción presente en progreso)
10. Anak-anak *sedang* bermain di taman. (Acción que ocurre en este momento)
Ejercicio 2: Verbos auxiliares «boleh» y «sudah» para posibilidad y acciones completadas
2. Dia *sudah* selesai kerja. (Acción que ya ha sido completada)
3. Kami *boleh* makan di restoran itu. (Capacidad o permiso para hacer algo)
4. Saya *sudah* baca buku itu. (Acción concluida)
5. Mereka *boleh* datang ke rumah saya. (Posibilidad o permiso)
6. Adik *sudah* mandi pagi tadi. (Acción finalizada)
7. Encik Ali *boleh* membantu kamu. (Permiso o habilidad)
8. Kami *sudah* beli tiket ke konsert. (Acción completada)
9. Dia *boleh* bercakap tiga bahasa. (Capacidad o permiso)
10. Anak-anak *sudah* tidur. (Acción terminada)